Η άδεια τρέχει σαν νερό

Αχ πέρασαν κιόλας τρεις μέρες και εγώ είμαι στην Αθήνα, δεν έχω βρέξει το... πόδι μου στη θάλασσα και περιμένω τη θάλασσα να έρθει έξω από το σπίτι μου... μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει.
Είμαι όμως πανευτυχής, πλήρης και χαμογελαστή με την καινούργια μου σχέση, τον καινούργιο μου άντρα, του οποίου του αγόρασα και θηκούλες εχθές - για μία ξεκίνησα, έπεσε το μάτι μου στην αυθεντική και ακριβότερη (αλίμονο) και έτσι πήρα πέντε με 9,90.
Θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για τον άντρα μου αλλά επειδή φοβάμαι πως θα μου τον ματιάσετε, δε θα μιλήσω άλλο!! :)
Κατά τα άλλα η ζωή μου ρέει όπως την ξέρετε. Η μαμά μου ράβει φορέματα, υπέροχα, ανυπομονώ να τα φορέσω! Κάνω το λάθος και πάω για ψώνια μες τη λαλάκα με ψηλοτάκουνα! Συναντήθηκα με την παλιά καλή μου φίλη που μου είχε λείψει πολύ για να μου δώσει το προσκλητήριο του γάμου της. Ευχάριστα πράγματα μέσα στη γενική μαυρίλα. Το πρόβλημα μου είναι πως μου αρέσει να μη δουλεύω τελικά, και πως δε θέλω να τελειώσει η άδεια μου γιατί πολύ απλά θα ξαναπάρω του χρόνου!!
Ταινίες δε βλέπω γιατί έχω κολλήσει με μία σειρά, δε φταίω εγώ, μου την κόλλησαν στη δουλειά και έχω πάθει μία τρέλα. Και έχει και πολλά επεισόδια και είναι και 1 1/2 ώρα το κάθε ένα... Δράμα!! :) Αλλά το διασκεδάζω...
Αυτά!!
Σας φιλώ!
Η αδειούχα Μαριλένα σε προσπάθεια να ξεκουράσει το κορμί της.