Βόλτα με τους Γιάννηδες

Αχ πόσο καήκαμε κι απόψε?! Ωραία ήταν. Γελάσαμε. Εγώ ειδικά ακούστηκα!
Είχα τόσο καιρό να βγω να περπατήσω και να πιω καφεδάκι που με είχε πιάσει αγοραφοβία. Δεν ήξερα πού να κοιτάξω, νόμιζα πως ήξερα όποιον περνούσε και φυσικά μιλούσα ακατάπαυστα για να ζαλίσω τους φίλους μου.

Κλασική Μαριλένα, δηλαδή. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα, εμείς πήγαμε στην Αγ. Ειρήνη, σε ένα νέο μαγαζί, το Rock and Balls που και να μην είχε ανοίξει αν με ρωτάτε δεν θα έλειπε από κανέναν.

Ανοργάνωτο μαγαζί, με πολύ κακή εξυπηρέτηση, απρόσμενα δυνατή μουσική, κακό εξαερισμό και αδιάφορα ροφήματα. Και όπως είπα και στο foursquare, τον καπουτσίνο δεν τον πίνουν όλοι σκέτο. Είναι δυνατόν να φέρει καφέδες και να μην φέρει ζάχαρη και τα λοιπά συνοδευτικά. Εντελώς γεια σου.

Όπως και να χει. Το βράδυ συνεχίστηκε με βόλτα, με γέλια, πολλά γέλια, με κύκλους γύρω από το Γκάζι με εμένα να σκέφτομαι περασμένα μεγαλεία και να μελαγχολώ.
Επίσης, το συμπέρασμα της βραδιάς ήταν πως γεράσαμε, πως ο κόσμος έχει λαλήσει, ειδικά μέσα στα λεωφορεία, ξέρει ο Γιάννης, αλλά και πως το alexander είναι gay σάουνα.

Αυτά είχε το βράδυ. Και άλλα που δε λέγονται...

Μία ώρα μαζί μας αρκεί να σας στείλει, να σας κάψει και να σας τρελάνει ταυτόχρονα. Απλά ακολουθείστε τα γέλια...