Ξάνθη και τρελαίνομαι

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως μετά από 2.5 χρόνια ανέβηκα στην πόλη με την οποία είμαι τρελά ερωτευμένη και αποκαλώ πατρίδα και χωριό μου ταυτόχρονα.
Την φοβερή Ξάνθη!! Μπορεί για αυτό το ταξίδι να έκανα τη δύσκολη μέχρι να το κανονίσω, όμως το σίγουρο είναι πως η όποια βόλτα στην Ξάνθη, και ειδικά με την καλύτερη παρέα, δεν μπορεί παρά να σε ανταμείψει!!!

Συγκινήθηκα, δεν συγκρατούσα τη χαρά μου, δεν μπορούσα να πιστέψω πως αναπνέω τον πάνω αέρα! Ψέμα και παραμύθι μαζί. Είχε υπέροχο καιρό, είχε κόσμο, είχε αλλάξει πολύ λίγο και αυτό προς το καλύτερο και ένιωσα μετά από καιρό σπίτι μου.

Φαγητό. Όχι, δεν ξεκοιλιαστήκαμε. Φάγαμε. Αρκετά, αλλά όχι όσο είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά πως θα φάω. Βλέπετε, η Ξάνθη έχει φαγητό υπέροχο, σε φοβερή ποιότητα και σε ανυπέρβλητη ποσότητα και σε τιμές χαμηλές. Μου έλειψε το φαγητό. Όχι γενικά, της Ξάνθης. Και δεν ήμουν μίζερη. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν και όσοι καθόντουσαν μαζί μου για φαγητό. Για πείτε! Πείτε!!

Φυσικά, εκδρομή χωρίς ευτράπελο δεν γίνεται, αλλά θα αναφερθώ σε αυτό σε διαφορετική ανάρτηση.

Ήταν όλα υπέροχα. Οι βρύσες των ματιών άνοιξαν από τη συγκίνηση! Τα πάντα ήταν γεμάτα με αναμνήσεις, που ακόμα και ευχάριστες να μην ήταν αρχικά, έτσι μου φάνηκαν. Εμπειρίες ζωής. Ήθελα να φιλήσω το χώμα από τη χαρά μου στην άφιξη. Και ήθελα να τραγουδήσω το "Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο" σε αεροπορική έκδοση στο φεύγα.

Πέρα από την ομορφιά της Ξάνθης, όπως προείπα, είχα εξαιρετική παρέα, που δεν την άλλαζα με όλες τις σουίτες του κόσμου. Από τη μία το φίλο μου Γιώργο που μας περιποιήθηκε με όλη του την αγάπη, γιατί δεν κάνει τίποτα στο λιγότερο του 100%. Έτσι τον γνωρίσαμε και έτσι τον αγαπήσαμε. Και εγώ που τον ήξερα, αλλά και οι υπόλοιποι.

Από την άλλη είχα τον κύριο Σταύρο και την κυρία Ρούλα, που με έκαναν να νιώσω μετά από πάαααααααααααααααααααααααρα πολύ καιρό πως είμαι διακοπές με τους γονείς μου - όχι λόγω ηλικίας- και είναι φανταστικά ζεστό συναίσθημα που μου 'χε λείψει. Γελάσαμε πάρα πολύ, ήπιαμε ατελείωτους καφέδες, θαυμάσαμε τα μέρη μου, ένιωσα περηφάνια λες και ήταν η καταγωγή μου από εκεί και φυσικά δεν τα είδαμε όλα για να ξαναπάμε σύντομα.

Μέχρι τότε, σας ενημερώνω και σας εύχομαι να σας δοθεί η ευκαιρία να την επισκεφτείτε. Είναι η ομορφότερη. Όχι πόλη. Η ομορφότερη, σκέτο.