Αντιρομαντική και αντίθετη

Δεν υπάρχει αγάπη και έρωτας. Μόνο ιδιοτελείς συναλλαγές μέσω ανθρώπων. Ανταλλάσσουν κουβέντες, σκέψεις, όνειρα (τα ανταλλάσσουν αλλά δεν τα μοιράζονται), υγρά, κακίες, βαριές κουβέντες...

Και μετά ή παντρεύνται ή χωρίζουν. 

Τόσο απλά. Ούτε η μάνα δεν αγαπάει ανιδιοτελώς το παιδί της. Πόσο μάλλον ένας ξένος ένα ξένο. 

Αναπνέουμε ο ένας κοντά στον άλλον λόγω συνθηκών και όχι λόγω επιλογής. Επειδή έτσι είναι τα πράγματα και οι αποστάσεις ορισμένες και όχι επειδή ΔΕΝ μπορούμε να ανασάνουμε μακριά από κάποιον. 

Ζυγίζουμε τα αισθήματα στη ζυγαριά του μυαλού με μονάδα μέτρησης τη λογική. Και κρίνουμε από την καθημερινότητα και από τη "νομοθεσία" ποια λόγια επιβάλλεται και ποια απαγορεύεται να ειπωθούν. 

Δεν είναι λοιπόν εποχή για ρομαντισμό. Ο ρομαντισμός είναι ένα ρεύμα και τίποτα παραπάνω. Και εμένα αυτό το ρεύμα μου καίει τις ασφάλειες. Δεν μπορώ και δεν θέλω να αναπαράγω πως υπάρχει αγάπη. Ούτε αυτή ούτε το γυμνό αγοράκι με τα βέλη. Αυτά είναι για άλλα σύμπαντα- παράλληλα στο δικό μου: δεν θα βρεθεί ποτέ σημείο τομής. Τουλάχιστον, όχι στο δικό μου αξιωματικό σύστημα.