Στου Γιάννη (και του Σταύρου)

Ναι, είπα εδώ να έρθω να κάτσω με τα παιδιά γιατί έχω να τα δω καιρό και μου έλειψαν και γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει με τα τρελά μας προγράμματα, οπότε τις ευκαιρίες σαν τη σημερινή της πιάνεις από τα μαλλιά.

Και ήπιαμε και καφεδάκι, εδώ του Γιάννη, σπιτίσιο, και μια χαρά και σένιο, και χαζεύουμε στην τηλεόραση και ενημερωνόμαστε για τις εκλογές και τρώμε και τα σουβλακάκια μας, τα παιδιά, όχι εγώ. Και να μωρέ, είπα να πάρω αγκαλιά πάλι τον υπολογιστή του Γιάννη και να κάνω αναρτήσεις όπως δεν κάνω από τον δικό μου γιατί το δικό μου δεν είναι apple και απελπίζομαι. Αλλά θα έρθει και η δική μου η σειρά μια μέρα. Πού θα πάει...

Και επειδή ο ουρανός έχει ένα χρώμα μοβ-ροζ που επίσης μου αρέσει, κάπου εδώ σας αφήνω για να χαϊδέψω άνετα το ξένο υπολογιστάκι... \\Σμουτς