I am Hulk- Είμαι ο Χούλκ

Γεια σας, γεια σας!!! Μετά από πολλά και πάλι κοντά σας. Να σας διηγηθώ τις αστείες και λιγότερο αστείες ιστορίες που καιρό έχω να σας διηγηθώ, μα δεν έπαψαν ποτέ να συμβαίνουν.

Η Μαριλένα έχει θέματα με το στομάχι της. Ξέρω, ψιλοχεστήκατε, αλλά είναι η έναρξη της ιστορίας μου, υπομονή. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μία γαστροσκόπηση για να σιγουρευτώ πως όλα βαίνουν καλώς. Την εν λόγω γαστροσκόπηση τη συζητάω εδώ και μήνες, από τα Χριστούγενα σχεδόν. Ε, η αδερφούλα μου αποφάσισε να μου κλείσει το ραντεβού και να με ειδοποιήσει το προηγούμενο βράδυ γι αυτό. Είχα λίγα πράγματα να προσέξω... Να μην φάω αργά, και να μην πιω νερό τουλάχιστον 4 ώρες πριν την εξέταση. Να αναφέρω πως την εξέταση θα μου την έκανε η αγαπημένη φίλη και συνάδελφος της αδερφής μου, που για λόγους ευνόητους δε θα αναφέρω τα στοιχεία της, θα την αποκαλούμε Ελένη η γαστρεντερολόγος, που είναι και αλήθεια!! :) Και η αδερφούλα μου θα μου έδινε μέθη, καθότι και την αδερφούλα μου μπορούμε να τη λέμε Νίκη η αναισθησιολόγος για τις ανάγκες τούτης της ανάρτησης. 

Έλα όμως εγώ που φοβήθηκα σαν μωρό. Και δεν ξέρω τι φοβήθηκα. Την εξέταση, την δίψα, την πείνα, ή μήπως έχω κάτι... 

Μαύρο ύπνο έκανα όλο το βράδυ, ζεσταινόμουν, αγχωνόμουν, φοβόμουν. Έφτασε το πρωί. Και εγώ έπρεπε να πάω και στην τράπεζα για μία υπογραφή, έτσι κάνουν σου λέει οι διάσημοι και πετυχημένοι- εμένα μάλλον από λάθος θα με κάλεσαν. Ζέστη αφόρητη, κι όμως εγώ, αψήφησα τη ζέστη και τη δίψα και ξεκίνησα ποδαράτο για την τράπεζα. Μαύρη ταλαιπωρία. Έφτασα, ούτε ξέρω πως, αφού είχα φορέσει και το ψηλοτάκουνο και πού να την περπατήσεις την Jessica στα πεζοδρόμια του Περιστερίου- ένα δράμα ζω. 

Εεεεε, για να μην ξεφύγω εντελώς από την ιστορία, να σας πω πως έφτασα στο ιατρείο, και είχα μία άρνηση να ξαπλώσω για να μου βάλουν καθετηράκι στη φλέβα! Εσείς οι γιατροί να μην διορθώσετε την ιατρική ορολογία που χρησιμοποιώ από τύχη. Έκατσα κυρία και μου έβαλαν τη φλέβα. Και μετά μου έβαλε η Νίκη η αναισθησιολόγος το φάρμακο για να μπορεί η Ελένη η γαστρεντερολόγος να μου κάνει την εξέταση που διαρκεί βαριά 3 λεπτά. 

Το επόμενο που θυμάμαι είναι πως προσπαθούσα να ξυπνήσω σαν να κοιμόμουν μέρες. Άνοιξα τα μάτια μου και άκουσα την Ελένη την αναισθησιολόγο να μιλάει στο τηλέφωνο με ασθενείς. Δεν είχα αίσθηση της ώρας. Ούτε ενόχληση, πόνο ή ό,τι άλλο. 

Τι έγινε όμως κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Η απάντηση είναι εντυπωσιακή. ΜΑΧΗ. Ναι. Διότι, σου λέει, εγώ δεν τους άφηνα να με εξετάσουν, πάλευα, παραλίγο να σκίσω τα ρούχα της Ελένης της γαστρεντερολόγου, ήρθε ένας άλλος γιατρός για να με κρατάει ακίνητη με τη Νίκη την αναισθησιολόγο αλλά τους έσπρωχνα, τους χτυπούσα και μπορεί και να τους κλώτσησα, γύρισα ανάσκελα, έβγαλα το ενδοσκόπιο και γενικότερα ήμουν εξαιρετικά δυνατή σαν δαιμονισμένη- το pole dancing αποδίδει, και φυσικά χρειάστηκα μεγαλύτερη δόση μέθης για να με χειριστούν και τελικά δε με χειρίστηκαν. Εγώ όμως όλα αυτά δε τα θυμάμαι. Γιατί πράγματι κοιμόμουν. Το αποτέλεσμα της εξέτασης ήταν ελάχιστες φωτογραφίες του στομάχου μου, διότι όπως προείπα έβγαλα το ενδοσκόπιο και δεν καθόμουν και καλά για να μου το ξαναβάλουν και φοβήθηκαν πως θα το δάγκωνα και θα έκοβα τις οπτικές ίνες (5000 ευρώ ζημιά). Και για να καταλήξουν και σε συμπέρασμα, μου έκαναν και μία αιματολογική. Ταυτόχρονα, μου είπαν ότι την είπα αγρίως και στον τρίτο γιατρό που φώναξαν για να με κρατάει αλλά δεν τα κατάφερε. Σαματάς. Και εγώ ξύπνησα μια χαρά, σαν πουλάκι. 

Άγχος και στρες σε μορφή αντανακλαστικών. Δεν ηρεμώ ποτέ. Και θα αρρωστήσω. Τι ωραία που περνάμε εδώ στην εξοχή!!! Είμαι πολύ δυνατή. Είμαι ο Χούλκ. Μην με πολυζορίζετε! 

Και αν δεν με πιστεύετε, δείτε τις φωτό πριν και μετά την πάλη για να καταλάβετε. Το γκρέμισα το μαγαζί. Και ξεμαλλιάστηκα κιόλας! 

Υ.Γ. Ένα σωρό χάπια παίρνω τώρα, όχι απλά γιαγιά νιώθω... Και όλα αυτά πριν τα πρώτα -άντα.