Πόνος λέμε!!!!!

Πόσο άγχος τελικά μπορεί να δημιουργήσει σε έναν άνθρωπο η μετακόμιση και πόσα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει το άγχος σε έναν άνθρωπο?
Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ΠΟΛΛΑ! Το δεδομένο είναι πως είμαι άνθρωπος... Με αυτή τη βασική γνώση ξεκινάμε...
Για όλους όσοι δεν με ξέρουν έχω να πω πως είμαι αγχώδης. Είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά μου. Δε μου έφτανε λοιπόν το λουμπάγκο που έπαθα εδώ και κάτι μέρες και δεν μπορώ να κουνήσω καθόλου, όχι, αυτό είναι αρκετό για τους συμβατικούς ανθρώπους! Για τους προβληματικούς, καλή ώρα εμένα, χρειάζονται και άλλα πονάκια για να συμπληρωθεί η καρτέλα της ευτυχίας. Και καλό Πάσχα που λέμε.
Πονάει το δόντι μου. Τελικά ο πόνος του αποχωρισμού δεν είναι τίποτα μπροστά στον πονόδοντο. 
Είναι, σου λέει, μέσα στους 7 πιο  ανυπόφορους και δυνατούς πόνους του ανθρώπου. Ποιοι είναι οι άλλοι 6 δεν θυμάμαι, μη ρωτάτε τέτοια τώρα που υποφέρω.
Έχω ένα συνεχές σούβλισμα σε όλο μου το κεφάλι. Έχω πάρει ότι παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες κυκλοφορεί νόμιμα ή παράνομα και πολύ σοβαρά σκέφτομαι και τον αποκεφαλισμό ως λύση. Το πιο πιθανό είναι να μην λιώνω από τα πολλά χάπια αλλά ο πόνος εκεί! Μάγκας! Να μην με αφήνει με τίποτα.  
Το καλό της υπόθεσης είναι πως τον πόνο της μέσης δεν τον νιώθω πια. Τουλάχιστον έκαναν ένα καλό τα φάρμακα. 
Και τώρα στο ζητούμενο. Πώς σχετίζεται το άγχος με τα δόντια μου? Απλούστατο. Το βράδυ τα σφίγγω χωρίς να το καταλαβαίνω, με αποτέλεσμα να κάνω φλεγμονές στα ούλα μου και να πεθαίνω στον πόνο. 
Ναι ναι. Η λύση είναι να μην αγχώνομαι. Επίσης η λύση είναι να πάρω τρελοφάρμακα αλλά δεν μπορώ να το κάνω άμεσα. Αρκούμαι στα παυσίπονα, άντε και τα αντικαταθλιπτικά... 
Με πόνο, κλείνω αυτήν την ανάρτηση και σας λέω αυτό που θα πρεπε να κάνω εγώ. ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ μήπως και το πιστέψω και χαλαρώσω κι εγώ...