Χρόνια φιλίας vs Catan

Έτσι ήρθαν τα πράγματα και δεν μπορώ παρά να τα μοιραστώ... Γιατί ο πόνος μου είναι μεγάλος... Ο μεγαλύτερος πόνος είναι του αποχωρισμού!!!!! 
Ναι, το παραδέχομαι, αλλαξοπίστησα... Έπαιξα catan... Ναι, το παραδέχομαι, είμαι προδότρια των πιστεύω μου! (ίσως γι αυτό να έπαθα και ότι έπαθα)...
Είμαι φοβητσιάρα και πάντα στα παιχνίδια παίζω αμυντικά! Δεν πειράζω κανέναν για να μην με πειράζουν... Έτσι κι εχθές... Έπαιζα χωρίς να κάνω επιθέσεις και μάλιστα με τη δικαιολογία πως η Μπίλλη είναι φίλη μου και την αγαπάω και δεν θα κάνω καμία επίθεση εναντίον της. Και έτσι έγινε... 
Ούτε που την πείραξα... Της έδινα ό,τι ήθελε... Έκανα ανταλλαγές ακόμα και αν δεν χρειαζόμουν αυτά που έδινε απλά και μόνο για να την ευχαριστήσω... Μέχρι που αποφάσισα και εγώ να χτίσω ένα σπιτάκι... 
Και χρειαζόμουν τέσσερις κάρτες ... μόλις πήρα ένα προβατάκι (τη μία από τις τέσσερις κάρτες που χρειαζόμουν στα χέρια μου) και περίμενα άλλη μία...
Εκείνη την καταραμένη ώρα χρειαζόταν και η φίλη μου η Μπίλλη ένα πρόβατο... Μου ζήτησε να ανταλλάξουμε και να της δώσω το πρόβατο που μόλις είχα πάρει στα χέρια μου...
Της απάντησα γλυκά πως μόλις το πήρα, το χρειάζομαι και πως στον επόμενο γύρο θα της έδινα πρόβατο...
Και τότε ξύπνησε η επίθεση μέσα της... Αφού δεν της έδωσα με το καλό το προβατάκι μου το πήρε με τον τσαμπουκά... (με την κάρτα που λέγεται μονοπώλιο) 
Και τότε ο κόσμος μου καταστράφηκε... Έμεινα με ανοιχτό το στόμα... Η φίλη μου, η ίδια μου η αδερφή... με μαχαίρωσε πισώπλατα... μου πήρε το πολύτιμο ζωντανό μου που με τη μουσούδα του μου έδινε τόσο κουράγιο να συνεχίσω αυτό το ΗΛΙΘΙΟ παιχνίδι!!! 
Και κάπως έτσι καταστράφηκε αυτή η πολύχρονη φιλία... για ένα πρόβατο... με ένα απλό μονοπώλιο...
Για όλους εσάς που σκέφτεστε στο μέλλον να πάρετε τα ζωάκια μου... ΠΡΟΣΟΧΗ... 
θα το θυμάμαι για πάντα και θα σας το χτυπάω... ρωτήστε και την Μπίλλη... :)