Τι λέμε?

Εγώ ξέρω πως όταν κάποιος θέλει να φάει παγωτό, δε δηλώνει πως αυτό που θέλει είναι άδεια για περίπτερο.
Πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να εκφράζουμε τις ανάγκες μας για να μπορούμε αργότερα να τις καλύψουμε!!
Δεν μπορεί να επέλθει επικοινωνία και συνεννόηση αν δεν λέμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Παραποιώντας τα γεγονότα και τις σκέψεις το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να στεναχωρούμε και να προκαλούμε προβλήματα και θλίψη...
Θα κάνω την αρχή λοιπόν!
Η μαμά μου είναι εξαιρετικά άρρωστη. Η δουλειά μου είναι εξαιρετικά κουραστική (ψυχολογικά). Αυτό που χρειάζομαι πιο πολύ από όλα τα άλλα πράγματα στον κόσμο αυτή τη στιγμή είναι υγεία και να εκμηδενίσω τις κουραστικές αποστάσεις, είτε αυτές είναι για δουλειά, είτε για ψυχαγωγία.
Δε θέλω απολύτως τίποτα άλλο. Θέλω αυτό μονάχα. Να μην οδηγώ αργά το βράδυ, να μην μεταφέρομαι από εδώ και από εκεί κοιμισμένη.
Θέλω να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου και να ξυπνάω σε αυτό. Και θέλω να μένω μόνη μου στο χώρο μου και να μην έχω κανέναν να με πρήζει και να με αγχώνει και να μην μπορώ να είμαι άνετη.
Θέλω να οργανώσω τα οικονομικά μου και να κλείσω τις εκκρεμότητες μου και όχι να ανοίξω καινούργια μέτωπα.
Θέλω να γελάω και να είμαι αποδεκτή στη δουλειά και στην προσωπική μου ζωή και να μη στεναχωριέμαι και να μη μεταφέρω τα προβλήματα στο σπίτι μου. Στο σπίτι ΜΟΥ θέλω να είμαι ήρεμη. Και μόνη μου.
Νομίζω πως γίνομαι από τα παραπάνω σαφής. Και πως τα ελληνικά μου είναι αξιοπρεπή και αυτό που θέλω μπορώ να το μεταδώσω και να γίνω κατανοητή, δίνοντας και την ίδια τη σκέψη, αλλά και πολλά παραδείγματα για τους αδύναμους μαθητές.
Λυπάμαι που δεν μπορούν όλοι να επικοινωνήσουν το ίδιο αποδοτικά.
Λυπάμαι.