Βραδινά νέα

Εχθές το βράδυ με κυρίευε μια πελώρια στεναχώρια. Άνθρωποι που με απογοητεύουν, τίποτα το ιδιαίτερο, συνηθισμένα πράγματα.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ... Με έτρωγαν οι σκέψεις και οι λέξεις και ήθελα να ξεσπάσω.
Και εκεί που αρχίζουν να κλείνουν τα μάτια, ακούω το σκύλο να κλαίει, σημάδι ότι είδε τον μπαμπά μου... Γιατί όμως ήταν ξύπνιος ο μπαμπάς μου;
Βραχυκύκλωσε το πλυντήριο ρούχων μας και έγιναν κάτι μαγικά και δεν είχε ρεύμα το σπίτι και ο μπαμπάς μου πανικόβλητος έτρεχε να βρει μπρίζα με ρεύμα να βάλει την μπαλαντέζα και να τραβήξει ρεύμα στο σπίτι γιατί η μαμά είχε μείνει χωρίς οξυγόνο.

Πού να κοιμηθώ μετά! Είχε ξημερώσει και έπρεπε να πάω στη δουλειά που λέω κάθε πρωι στον εαυτό μου πως τόσο αγαπώ και όμως με κάνει τόσο δυστυχισμένη...

Στα όρια της κατάθλιψης vol ε R