Πανελλήνιες Volume III

Ναι, γιατί εχθές που έγραφα έκθεση κατάλαβα πως είναι η τρίτη φορά που δίνω πανελλήνιες, καθότι εγώ είχα δώσει και στη δευτέρα λυκείου, τότες έτσι ήταν το σύστημα...

Άνθρωπος, περίεργο πράγμα... Θέλει να κοιτάει ψηλά και να φτάνει εκεί που στοχεύει. Δε θεωρώ πως έχω κάτσει ήσυχη στη ζωή μου. Έχω κάνει διάφορα και πάλι μου λείπουν πολλά. Θέλω να μάθω πράγματα, πολλά και διάφορα. Θέλω να σπουδάσω και να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου. Θέλω ό,τι ξέρω να το τεκμηριώνω. Να έχω τα απαραίτητα προσόντα για ό,τι χρειαστεί. Δεν είναι εφικτό όλο αυτό και το ξέρω.

Δίνω, λοιπόν, πανελλήνιες. Πολλοί με βρήκαν τρελή και άκυρη, άλλοι γέλασαν. Όλοι με το δίκιο τους! Αλλά εγώ μόνο ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να προσπαθώ... Να θέλω να γίνω καλύτερη, να προχωράω με τα δεδομένα μέσα. Πορεία μπροστά βέβαια θεωρείται ένα μεταπτυχιακό, αλλά κι αυτό θέλει συνθήκες.

Έχω δουλέψει σε καφετέρια, σερβιτόρα, μπαρ και λάντζα, έχω δουλέψει σε βενζινάδικο και πλυντήριο αυτοκινήτων, έχω κάνει εκπομπή στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, έχω τελειώσει μηχανικός παραγωγής και διοίκησης, ξέρω αγγλικά και τα διδάσκω με μεγάλη επιτυχία από μικρή, κάνω ειδική αγωγή, γράφω κείμενα, ποιήματα και blogάρω, δουλεύω σε λογιστήριο. Μου αρέσουν τα αυτοκίνητα, τα πολεμικά αεροσκάφη και ό,τι χρειάζεται κατσαβίδι για να φτιαχτεί! Νιώθω μηχανικός από κούνια και ας μην το ασκώ. Και τώρα δίνω πανελλήνιες. Κάποιος λόγος θα υπάρχει και γι αυτό...

Μας πήραν τα όνειρα, τις ελπίδες για επαγγελματική αποκατάσταση, για δημιουργία οικογένειας, μας παίρνουν τα ελάχιστα που βγάζουμε, μας πήραν την όρεξη για δουλειά και για παραγωγή... 

ΑΛΛΑ ΤΗ ΓΝΏΣΗ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ ΠΟΤΕ! 

Κάθε επιτυχία σε όλους!!!