Επεισόδιο 2 - Το πρωινό ξύπνημα

Καλές μέρες σε όλους από Σουηδία. Να εδώ κάθομαι, έφαγα ένα δείγμα τοστ, γιατί προσέχουν όλοι τη διατροφή τους, πίνω καφεδάκι, στιγμιαίο, γιατί έχουν, και είναι καταπληκτικός, και ετοιμάζομαι να πάω στη σχολή. Δευτέρα σήμερα, καλή εβδομάδα κιόλας.

Α! Να σας αναφέρω πως παίρνω και καφέ και νερό μαζί μου στη σχολή. Το νερό ειδικά είναι πολύτιμο, διότι αν θέλεις να αγοράσεις πρέπει να πουλήσεις ένα νεφρό, και καταλαβαίνετε πόσο ειρωνικό είναι να πουλήσεις το νεφρό σου για νερό...

Και φυσικά, σήμερα θα φάω για πρώτη φορά σε ένα από τα εστιατόρια της σχολής. Και αναρωτιέμαι. Να πάρω τον υπολογιστή μου μαζί ή να μην τον πάρω. Και μάλλον θα καταλήξω στο να μην τον πάρω σήμερα. Γιατί ποιος κουβαλάει το γομάρι τέτοια ώρα; Άσε που θα πρέπει να κάτσω και δίπλα σε παροχή ρεύματος για να δουλέψει γιατί η μπαταρία του την έχει δει κάπως αλλιώς αυτές τις μέρες, περνάει την εφηβεία της και κάνει τα δικά της... Παιδιά, τι να πεις;

Ξύπνησα λοιπόν, έφτιαξα καφέ και ήπια και το σίδηρό μου και είδα έξω από το παράθυρο να έρχεται καταιγίδα. Και τώρα έχει ήλιο. Εγώ κύριοι ήρθα προετοιμασμένη για κρύο και μέχρι στιγμής ζω τις φλωριές του καιρού και δεν ξέρω πως να ντυθώ. Γυρίζω στο σπίτι ιδρωμένη κάθε φορά. Τι θα γίνει; Άντε για να ανάψουν και τη θέρμανση να γίνει εδώ μέσα φούρνος, να φτιάξω κανένα παστίτσιο, γιατί κανονικό φούρνο δεν έχω και είναι απροσδιόριστο το που είναι αυτή η Νάρνια- χαμένη στον όροφο κοινόχρηστη κουζίνα. Τι να πεις...

Υπομονή. Τι άλλο;

Σας αφήνω γιατί με έναν μαγικό τρόπο ξυπνάω 2 ώρες νωρίτερα και τελικά φτάνω πάντα καθυστερημένα, για τα δεδομένα μου έτσι;.

Μάκια και καλή εβδομάδα μας. Άντε να δούμε τι θα δούμε.