Μνήμες και ανασφάλεια!

Οι τάσεις των ανθρώπων χωρίζονται σε δύο κατηγορίες στα μάτια μου, αυτήν την εποχή. Η μία κατηγορία είναι αυτοί που ξεχνούν πολύ εύκολα. Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί που δεν ξεχνούν. Εγώ λοιπόν, θέλω να συνδέσω το πόσο εύκολα ή δύσκολα κάποιος ξεχνάει με το βαθμό της ανασφάλειας που έχει για τη ζωή και για τα πράγματα εν γένει. Να αναφέρω σε αυτό το σημείο, πως υπάρχουν και άνθρωποι που ανήκουν σε μία τρίτη κατηγορία, αυτή που ξεχνούν ή θυμούνται κατά το συμφέρον.

Αλλά ας μην μιλήσω γι αυτή την κατηγορία ακόμα... 

Αν κάποιος είναι ανασφαλής με τον εαυτό του και τη ζωή του γενικότερα, κατά τη γνώμη μου πάντα, τείνει να ξεχνάει όσα τον πλήγωσαν, όσα δεν του άρεσαν στο παρελθόν, και να εύχεται να τα αποκτήσει και πάλι, έτσι, γιατί και η αλλαγή φοβίζει, και η μοναξιά φοβίζει, και το καινούργιο φοβίζει. Άρα, προκειμένου να δικαιολογήσουμε το φόβο και την ανασφάλεια, αναπολούμε το παρελθόν μερικώς. Ό,τι νομίζουμε ότι είχαμε και ήταν καλό, όποια απόφαση πήραμε και τη μετανιώσαμε, γιατί απλούστατα, μας οδήγησε από την κατάσταση Α στην κατάσταση Β. Αντιμετωπίζει το παρελθόν με αισιοδοξία και προσδοκά να το ξαναζήσει, σαν να ήταν ιδανικό. 

Η δεύτερη κατηγορία, που δεν ξεχνάει εύκολα, έχει μία τάση αυτοτιμωρίας ή απαισιοδοξίας.  Δεν πρόκειται να ξεχάσει τα παλιά, ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά. Αλλά ως άνθρωποι, πάντα τα αρνητικά κρατάμε. Άρα, η κατηγορία μας κρίνει από αυτά. Και φοβάται την επανάληψη. Και την αποφεύγει. Και όλα αυτά από ανασφάλεια να μην ξαναζήσει τα άσχημα, χάνοντας όμως και τα όμορφα. Χμμμ. Πρόβλημα κι αυτό. Η ανασφάλεια δηλαδή σε αυτήν την περίπτωση, μας οδηγεί σε απομόνωση και φόβο για δοκιμή. Όλα είναι ίδια με τα παλιά, τα ξέρουμε, άρα δεν χρειάζεται να τα ξαναζήσουμε.  

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν? Πώς πρέπει οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν όσα κουβαλούν ως εμπειρίες, καλές ή κακές στη ζωή τους? Πώς είναι να κοιτάς την κάθε μέρα σαν καινούργια, χωρίς να επηρεάζεσαι από τις μνήμες? Και αν αυτό πρέπει να κάνουμε, τότε γιατί παλεύουμε μία ζωή να μαθαίνουμε και να κερδίζουμε εμπειρία και εικόνες? Μμμμ φιλοσοφίες φιλοσοφίες φιλοσοφίες. Λόγια λόγια λόγια.

Θα σας πω αυτό που πιστεύω τον τελευταίο καιρό και προσπαθώ να το εφαρμόσω. Επειδή διακρίνω άμεση σύνδεση της μνήμης και της ανασφάλειας των ανθρώπων, προτείνω να παρατηρείτε απλώς τις καταστάσεις και να μην ορμάτε σε αυτές. Να βλέπετε, να μην παίρνετε πάνω σας και μέσα σας, όχι προσωπικά τουλάχιστον, τις εμπειρίες και τις εικόνες.

Απλή παρατήρηση. Όχι υιοθέτηση. Όχι συσχέτιση. Όχι αντιστοίχιση. Αυτά! :)