Ό,τι αρχίζει ωραίο...

... τελειώνει με νεύρα στην περίπτωση μου! Διότι η μέρα ξεκίνησε υπέροχα! Σηκώθηκα, ετοιμάστηκα ψυχολογικά πως τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση αυτήν την εβδομάδα και έφτιαξα καταπληκτικό γαλλικό καφέ με άρωμα καραμέλας. Και εκεί που το απολάμβανα και είπα να απολαύσω και τον ελεύθερο μου χρόνο και να ασχοληθώ με τον υπολογιστή μου ... κάτι άρχισε να πηγαίνει στραβά.

Για να γίνω πλήρως κατανοητή, εγώ τους υπολογιστές τους λατρεύω... οι υπολογιστές πάλι δεν τρέφουν τα ανάλογα συναισθήματα προς το πρόσωπό μου. Δυστυχώς για μένα αλλά και γι αυτούς κατ' επέκταση, διότι χαλάνε και μετά τους ταλαιπωρώ περισσότερο. Το καημένο το λαπτοπ μου το έχω από το Δεκέμβριο του 2005, δεν είναι και δεινόσαυρος, αλλά δεν είναι και πιπίνι! Δεν το βλέπεις και λες πωπω ένας γαμάτος υπολογιστής, παρά το γεγονός ότι μου ανήκει!

Και σήμερα για κάποιο φανταστικό λόγο αποφάσισε ο επεξεργαστής του να δώσει ότι δεν έχει δώσει τόσα χρόνια και να δουλεύουν και οι δύο πυρήνες στο 100%, έτσι για να τη ζήσει και αυτή την εμπειρία!!! 

Ευτυχώς που βρέθηκαν κάποιοι φίλοι και ο καθένας με τον τρόπο του βοήθησαν να μην μου σπάσουν εντελώς τα νεύρα και να κυλίσει η μέρα και η βδομάδα κατ' επέκταση καλύτερα....

P.s. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αυτή καθώς και αρκετές από τις επόμενες αναρτήσεις θα γίνουν από τον υπολογιστή του φίλου Παναγιώτη, ο οποίος αρνείται κατηγορηματικά να διαβάσει το blog μου!