Υποθετικές καταστάσεις
H σημερινή ανάρτηση αφορά σε μία συζήτηση που έτυχε να κάνω εχθές! Μιλούσαμε για καταστάσεις και για το αν θα είχαν διαφορετική τροπή πράγματα αν είχαμε κάνει κάτι άλλο αντί για αυτό που κάναμε. Ένας συνδυασμός συστημάτων κλειστών και ανοιχτών, ποίησης, λαϊκής σοφίας, εμπειριών και οικονομικών και τεχνολογικών όρων ήταν όσα χρησιμοποιήθηκαν για να αποφανθούμε πως ίσως τελικά ό,τι κι αν γίνεται, το αποτέλεσμα από το οποίο κρινόμαστε, να είναι το ίδιο. Στο ίδιο σημείο θα καταλήγουμε. Δεν ξέρω τελικά αν συμφωνώ, αλλά το σίγουρο είναι πως όλα αυτά είναι απλά υποθέσεις. Από εκεί κι εγώ αρπάζω την αφορμή και φτιάχνω ένα φανταστικό σενάριο στο μυαλό μου για έναν κόσμο, που στη φάση που είμαι τουλάχιστον, θα με βόλευε πολύ να είναι έτσι...
Είδα από μία ταινία έναν κόσμο που οι άνθρωποι δεν είχαν συναισθήματα και επικρατούσε λογική σε όλα. Δεν την είδα ολόκληρη αλλά το concept με μάγεψε! Δεν ξέρω δηλαδή τι έγινε στο τέλος και αν όλα αυτά βγήκαν σε κακό, απλώς ότι δεν υπήρχαν συναισθήματα. Και το προεκτείνω και λέω πως θα ήταν φανταστικά ευκολότερο, αντί για καρδιά (με την ευρεία συναισθηματική έννοια και όχι την έννοια του οργάνου) να είχαμε ένα μολύβι. Σκεφτείτε πόσο πιο εύκολα θα εκφραζόμασταν, πόσο πιο συγκεκριμένα θα ήταν αυτά που θα ήθελε η καρδιά μας, πόσο πιο συμβατά θα ήταν με αυτά που υπάρχουν στο μυαλό μας. Και πως θα μπορούσαμε να πούμε πως η καρδιά μας ορίζει συγκεκριμένες επιθυμίες. Πολύ πιο ξεκάθαρα... Δεν θα υπήρχαν άνθρωποι που δεν θα μπορούσαν να εκφράσουν τις επιθυμίες τους, θα τους εξέφραζε η καρδιά από μόνη της. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μία απόλυτα λογική κοινωνία θα έκανε τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη. Περιμένω και ελπίζω να προλάβω τις εξελίξεις της επιστήμης... :)
Δεν ξέρω ποιά ταινία είδες αλλα αν όντως σου άρεσε το concept σου προτείνω να δείς το equillibrium (που τυχαίνει να είναι και μια
ReplyDeleteαπο τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες) στο οποίο υπάρχει κατα κάποιο τρόπο ο κόσμος που λές, με εναν πολύ πιο χοντροκομμένο τρόπο απο αυτο που ίσως έχεις στο μυαλό σου...
Όσο κι αν ειναι διαφορετική αυτη η ταινία απο αυτον τον κόσμο στον οποίο αναφέρεσαι, ο λόγος για τον οποίο την ανέφερα, εχει
να κάνει με το γεγονός οτι οι άνθρωποι σε μια κοινωνία χωρίς αισθήματα στα οποία θα επικρατούσε η λογική, θα ήταν ένας κόσμος απο ζόμπι...
Η λογική εξυπηρετεί τις ανάγκες της επιβίωσης, λύνει τα προβλήματα μας και μας καθοδηγεί στο στόχο...
Αυτο που μας δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχεση με τα ζώα σε όρους επιβίωσης είναι η υψηλή νοημοσύνη μας.
Αυτό όμως που μας κάνει ουσιαστικά ανθρώπους, αυτό το μυστήριο-θαύμα κλπ της φύσης, κι οχι μια σουπερ-εξελιγμένη συλλογή-συνεργασία
κυττάρων είναι η ικανότητα μας να έχουμε όλα αυτά τα αισθήματα που μας "κάνουν τη ζωή δύσκολη/όμορφη"...
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχει μια βάση και η ύπαρξη του μεταφυσικού, των θρησκειών κλπ. Αλλιώς απλά θα πεθαίναμε και
δεν θα υπήρχε κάποιος λόγος να θεωρήσουμε άφθαρτη την άδεια ψυχή κάποιου. Θα ήτανε το ίδιο με το να χαλάσει ο DNA-υπολογιστής μας...
Γιατί να έχει αξία κάτι τέτοιο?
Φαντάσου μια κοινωνία χωρίς αισθήματα όπου επικρατεί η λογική...
Όλοι οι στόχοι είναι ξεκάθαροι, σπάνια υπάρχουν διλήματα κι αν αυτα υπάρχουν χρησιμοποιούμε θεωρία παιγνίων και τα λύνουμε.Επικρατεί η αποδοτικότητα.
Όλοι ακολουθούν παρόμοια λογική ανάλογα με την εξυπνάδα τους, αρα είναι ίδιοι και τυποποιημένοι ανάλογα με το μήνα γεννήσεως, τον τόπο, το ύψος-βάρος κλπ το οποίο
καθορίζεται αυστηρά απο το γονότυπο σε πολύ ρυθμισμένα όρια για όλους αφού όλοι θα ακολουθούν την ίδια λογική διατροφή, θα γυμνάζονται κλπ
Όλοι θα είναι προγραμματισμένοι βάση αυτής της λογικής, αφού αυτο που καθορίζει την "διαφορετική λογική" μεταξύ των ανθρώπων είναι σε μεγαλό
βαθμό οι "επιθυμίες" οι οποίες δημιουργούνται απο τις ανάγκες που μας επιβάλουν τα συναισθήματα μας. Αντε το πολύ πολύ να καταλήγαμε
στην ίδια λύση απο διαφορετικές σκοπιές και προσεγγίσεις...
Δεν θα υπήρχε μουσική, ζωγραφική κλπ...τί να εκφράσει? Ποιόν να συγκινήσει...? Γιατί να ασχοληθούμε με αυτό αφού είναι χάσιμο χρόνου?
Δεν θα υπήρχε αγάπη, μίσος, θυμός κλπ...μόνο σεβασμός ανάλογα με τα επιτεύγματα κάποιου...
Δεν θα υπήρχε λόγος να λυπηθούμε με κάτι. Δεν θα υπήρχε λόγος και να χαρούμε με κάτι...
Δεν θα υπήρχε λόγος να έχεις φίλους και να εμπιστευθείς κάποιον, να νιώσεις οτι κάποιος σε νιώθει και σε καταλαβαίνει και να
χαρείς που δεν είσαι η μόνη που "σκεφτεται έτσι". Δεν θα υπήρχε λόγος να μοιραστείς εμπειρίες. Θα είχες μονο συμπαίκτες και συναδέλφους.
Δεν θα είχε αξία ενα ποίημα στο οποίο κατάφερε κάποιος να αποτυπώσει την ψυχή εκατομυρίων ανθρώπων...Δεν θα έιχε αξία να ανακαλύψεις πόσο
ίδια είσαι και πόσο ταιριάζεις με κάποιον...
Ποιά θα ήτανε η νοστιμιά στη ζωή σου? θα ζούσες για να κάνες τι? Να κάνεις παιδιά, να ψοφήσεις, να κάνουν παιδιά τα παιδιά σου, να ψοφήσουν κλπ
Ενας ηλίθιος κι άδειος κύκλος ζωής...Ζεις για να ζήσεις χωρίς κανένα νόημα...
Θα έβρισκες κάποιον του αντίθετου φύλου και? θα ένιωθες αυτην την έξαψη, τον έρωτα, τα δυνατά αισθήματα?
Ναι, δεν θα πικραινόσουν, πληγωνόσουν αλλα έτσι δεν θα μάθαινες και να εκτιμάς την πραγματική αγάπη όταν αυτη έρθει.Κάποτε θα βαριόσουν.
Ο λόγος που αξίζουν όλα αυτά είναι ακριβώς επειδή στη ζωή παλεύεις να βρείς τη χρυσή τομή για όλα, επειδή σταδιακά μαθαίνεις,
ρισκάρεις, αναρωτιέσαι αν θα τα καταφέρεις, ελπίζεις, απογοητεύεσαι, ξαναδοκιμάζεις κι όταν φτάσεις εκεί που πρέπει λές, ε ναι, άξιζε τον κόπο
και απολαμβάνεις αυτο που κέρδισες με την αξία σου.
Να χαίρεσαι να είναι δύσκολη η πορεία σου σε κάτι γιατί τόσο πιο πολύ θα σε γεμίσει όταν τελικά το καταφέρεις.
Ο λόγος που όσοι τα έχουν όλα έτοιμα παθαίνουν κατάθλιψη ειναι οτι δεν εκτιμούν τίποτα και μονίμως νιώθουν κενοί.
(συνέχεια απο το προηγούμενο σχόλιο)
ReplyDeleteΣτην τελική τι αξία θα είχε μια επιλογή αν ήτανε εύκολη η αν την έκανε κάποιος άλλος για εσένα? Εκείνο που αξίζει είναι να έχεις τα @@ να κάνεις μια δύσκολη επιλογή...
θα μπορούσα να συνεχίσω αλλα δεν υπάρχει λόγος, νομίζω οτι απο αυτα που είπα καταλαβαίνει κάποιος γιατι τα αισθήματα δίνουν
νόημα και πραγματική αξία στη ζωή μας.
Σε τελική ανάλυση σκέψου και αντίθετα, οτι σήμερα ζοριζόμαστε επειδή ίσως έχουμε περισσότερη λογική απο όση πρέπει.
Είμαστε καχύποπτοι επειδή η λογική λέει... έχουμε παράλογες απαιτήσεις, επειδή είμαστε εγωιστές κλπ κλπ επειδή η λογική λέει...
Σκεφτόμαστε με δαιδαλώδη τρόπο κι έχουμε κάνει επιστήμη το φλέρτ και το πότε πρέπει κάποιος να πεί σ'αγαπώ ή να δείξει κάποια αισθήματα και
πώς να παίξει τα παιχνίδια "εξουσίας" . Έχουμε φτιάξει σχολές πολέμου για τις ανθρώπινες σχέσεις εξαιτίας της μαμημένης της "λογικής", ενώ τα πράγματα επι της ουσίας είναι τόσο μα τόσο απλά...
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες βασικές ανάγκες, ανα τους αιώνες, οι λεπτομέρειες και ο τρόπος έκφρασης διαφέρει.
Πιο παλιά οταν οι άνθρωποι ήτανε απλοί και οχι τόσο "λογικόί", προσεγγίζανε ο ενας τον αλλο και ήτανε χαρούμενοι και οι
έννοιες της κατάθλιψης κλπ, η ανάγκη του ψυχολόγου και δεν ξέρω κι εγώ τι αλλο ήτανε πράγματα επιστημονικής φαντασίας που τώρα τα τρώμε με το κουτάλι...
Σήμερα σκέφτονται, μήπως δεν θα είμαι τοσο χαρούμενος οσο πρέπει, μήπως να κάνω αυτο, μήπως εκέινο, μήπως το άλλο,
μήπως πρέπει να κατακτήσω τον κόσμο, μήπως κατάπια την τσίχλα μου, έλεος δλδ...Ασε λίγο ελεύθερο τον εαυτό σου και κολύμπα, χωρίς να σκέφτεσαι τα πάντα, εμπιστεύσου λίγο την καρδιά σου κι αν κάνει λάθος, έχασες, ενα παιχνίδι είναι, ξαναδοκιμάζεις μέχρι να κερδίσεις...
Είναι σαν το ποίημα του Χριστιανόπουλου "ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα"...ναι, υπάρχουν κίνδυνοι αλλα αλοίμονο αν κόψουμε τα
μπάνια μονο και μονο επειδή πνίγηκαν πέντε έξι...
Όσο για το μολύβι της καρδιάς, ακούγεται πολύ βολικό όντως. Αλλα σκέψου πόσο καλύτερο ειναι να μπορέσεις επιτέλους να
εκφράσεις αυτα που θέλεις σε κάποιον...πόσο ωραία νιώθεις οταν ακούς αυτόν να προσπαθεί να σου τα πεί και πόσο δύσκολο ειναι
για αυτον και ποσο αυτο το κάνει να αξίζει ακόμη περισσότερο. Πόσο ωραίο είναι να ανακαλύπτεις κάθε μέρα νέα αισθήματα και πράγματα για τον εαυτό σου,
τα θέλω σου, το είναι σου, τις νέες εκπλήξεις, τα πράγματα που μπορεί να είναι μπροστά σου και να μην τα βλέπεις τόσο καιρό
και με μια απλή κίνηση να ανοίγεται ένας νέος κόσμος μπροστά σου...
Και τι ωραία που είναι να συγχονίζεσαι με κάποιον και να καταλαβαίνετε ο
ενας τον αλλο και να έχετε τα ίδια θέλω. λες επιτέλους το βρήκα και είμαι τυχερός, και δεν το αφήνεις να φύγει και το εκτιμάς.
Τι αξία θα είχε με οδηγίες χρήσης να μάθεις κάποιον αν σου τα δώσει μασημένα...τι το ιδιαίτερο θα έχει μια τέτοια σχέση? οποιοσδήποτε
με δύο ώρες μελέτης του log της καρδιάς κάποιου τον μαθαίνει. Ενώ το να μαθαίνεις κάποιον σε δενει μαζι του, δημιουργει κατι μοναδικό και το να μαθαίνεις
τον εαυτό σου και να κανεις λαθη σου δίνει εμπειριες που δεν θα αποκτουσες ποτε με αυτην την σουπερ τεχνολογικα εξελιγμενη καρδια.
Ο καλος θεουλης που μας εφτιαξε οπως μας εφτιαξε κατι ηξερε παραπανω. ;)
Τώρα αν εμεις θελουμε να το παιζουμε θεοι και να εχουμε την ψευδαισθηση του ελέγχου στα παντα νομιζω οτι ειναι δικο μας λαθος...
Πωπω πολλά έγραψα...sorry... :S
Πρωτίστως, σε ευχαριστώ για το σχόλιο!
ReplyDeleteΚατά δεύτερον, η ταινία που ξεκίνησα να βλέπω αλλά δεν ολοκλήρωσα είναι το equillibrium !!!! :) Τρίτον, υπάρχουν πολλές θεωρίες και πολλές προσεγγίσεις για το λόγο που γίνονται κάποια πράγματα ή για την αγάπη και τα αισθήματα. Και φυσικά νομίζω πως δεν μπορεί ακόμα να οριστεί σαφώς το τι είναι αγάπη ή συναίσθημα χρησιμοποιώντας μαθηματικούς ή επιστημονικούς όρους. Το σίγουρο, για μένα, είναι πως όλα έχουν και την καλή και την κακή τους πλευρά και αν σε μερικά πράγματα η λογική με γλιτώνει από τον πόνο την προτιμώ. Δεν θα έχει ουσία η ποίηση ή η τέχνη γενικότερα σε έναν κόσμο χωρίς αισθήματα γιατί ακριβώς δεν θα την έχουμε γνωρίσει και δε θα μας λείπει, ούτε θα υπάρχει η ανάγκη να εκφράσουμε συναισθήματα και να εξηγήσουμε καταστάσεις. Και τι γίνεται με τους ανθρώπους που δεν τα καταφέρνουν, αλλά έχουν προσπαθήσει μία ζωή και τελικά δεν φέρνει η προσπάθεια τους αποτέλεσμα? Είναι λίγοι? Δεν νομίζω...
Ίσως η δυσκολία να βρίσκεται στο γεγονός πως οι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ zoom out και έτσι δεν μπορούν να δουν τις καταστάσεις σφαιρικά, έχουν ευκαιρίες δίπλα τους αλλά δεν τις αντιλαμβάνονται πάντα και πανικοβάλλονται σε απλές και καθημερινές καταστάσεις.
Δεν ξέρω...
Μία σκέψη έκανα... Μία υπόθεση ... :)
Την είδα την ταινία! Και πάλι επιμένω πως προτιμώ το σενάριο όπως ήταν αρχικά! Ας μη νιώθουμε τίποτα, ας μη βλέπουμε χρώματα. Θα είναι όλα πιο αποτελεσματικά!
ReplyDeleteo kathenas ayto poy ton enoxlei thelei n allaksei alla tote brisketai kati -an oxi h eleipsh toy prohgoymenoy- poy ton enoxlei kai etsi prepei na einai, to thema einai oti ayta poy isos mas enoxloyn se kapoia periodo ths zohs mas gia poly sygkekrimenoys logoys, einai pragmata poy prepei na skeftoymai poly prosektika na tha thelame h oxi na yparxoyn sto mellon... epeidh katalabaino (en merh) poy to phgaineis :)
ReplyDelete