Συνεπιβάτες στο τρένο

Ανεβαίνοντας στη Θεσσαλονίκη με μυαλό γεμάτο και διάθεση ιδιαίτερη, επιστρέφοντας στον τόπο του εγκλήματος μετά από τόσο καιρό και όλα αυτά με το τρένο, είναι από μόνα τους μία μοναδική εμπειρία.

Και ακόμα πιο μοναδική εμπειρία γίνεται όταν κάποιος φοβερός άνθρωπος που έχει όρεξη για κουβέντα και είναι από τη φύση του περίεργος καθίσει δίπλα σου!
Τέλεια!!

Εγώ χαμένη στη σκέψη μου. Ζέστη και κούραση είναι το περιβάλλον. Φασαρία και πολύς κόσμος. Έρχεται λοιπόν ο τυπάκος. Κάθεται δίπλα μου. Πριν κάτσει, αμέσως αρχίζει τις ερωτήσεις "τι κάνεις ποια είσαι που πηγαίνεις γιατί φοράς μαύρα γιατί είναι έτσι το εισιτήριο σου τι γνώμη έχεις για τη μητέρα που φωνάζει στα παιδιά της τι ομάδα είσαι δουλεύεις πόσα βγάζεις κλπ κλπ κλπ"

Αφού κοιμάμαι για να μην με πρήξει άλλο αλλά δε χωράω άρα ξυπνάω, σκέφτομαι με την αθωότητα μου να διαβάσω το βιβλίο που πήρα βιαστικά από το σπίτι. Μία αγγλική έκδοση εγκυκλοπαίδειας για τα star wars. Καιρός να μάθω και λεπτομέρειες. Και έχει τον Master Yoda για εξώφυλλο.

Και κάπως έτσι αρχίζει το αστείο της ιστορίας. Αυτός ο κύριος δε γνώριζε τον Yoda και τον Πόλεμο των Άστρων που ήταν και της εποχής του, γνώριζε όμως τον άρχοντα των δαχτυλιδιών και επέμενε πως ο Yoda δεν είναι ο Yoda αλλά το πράσινο άσχημο πράγμα που προσπαθούσε να κλέψει το δαχτυλίδι. Παράνοια! Και προσπαθούσε να με πείσει πως διαβάζω αηδίες και πως αυτό το πράγμα είναι σιχαμένο και ταυτόχρονα προσπαθούσε να θυμηθεί το όνομά του και ταυτόχρονα ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ με αποτέλεσμα να λέει ότι μπορούν και για την ακρίβεια δεν μπορούν να ακούσουν τα αυτιά σας.

Τα σχόλια δικά σας, το θετικό είναι ότι ο εν λόγω κύριος δεν κατέβηκε Θεσσαλονίκη αλλά Λάρισα. Μετά μου έλειψε, το ομολογώ.