Φόβος

Έχω το όνειρό μου μπροστά στα μάτια μου και βλέπω το μονοπάτι για να το πραγματοποιήσω.
Και το μόνο που κάνω είναι να το κοιτάζω. Δεν προχωράω, δεν κάνω βήμα... Δεν κουνιέμαι.

Πρέπει να γίνουν τα εξής. Είτε να με πάρει κάποιος από το χέρι, είτε να με σπρώξει, είτε να με κυνηγήσει. Τίποτα από αυτά βέβαια δεν είναι κινήσεις δικές μου, δεν είναι δικές μου δράσεις, είναι αντιδράσεις...

Από πού πηγάζει αυτός ο φόβος? Δεν νομίζω από την αποτυχία... Δεν έχω να χάσω τίποτα απολύτως... Μόνο κερδισμένη ή στα ίδια μπορώ να βγω. Άρα? Μήπως είναι κι αυτό σαν το αδυνάτισμα? Φοβάμαι πως αν το καταφέρω δε θα σημαίνει τίποτα για μένα και πως θα έρθει απογοήτευση μεγαλύτερη από την προηγούμενη? Ζορίζομαι ... αλλά θα μάθω.

Και όταν μάθω θα σας πω.