Σαν αυτοκίνητο!

Τα μάζεψα και είπα αν και φαίνονται χαμένα, να κάνω τον κόπο να τα παρουσιάσω για όσους κάνουν τον κόπο να διαβάζουν... Εμένα!

Είπαμε, πρώτον, το ατυχές είναι ότι τις περισσότερες φορές κάνουμε πράγματα όχι για μας αλλά για τους άλλους και για αυτόν τον λόγο δε μένουμε ποτέ ικανοποιημένοι ακόμα κι αν επιτεύξουμε στόχους. Οι στόχοι στην ουσία τους δεν είναι εξ αρχής δικοί μας για να μας προσφέρουν ικανοποίηση.

Δεύτερον, το ζήτημα είναι να μάθεις να επικεντρώνεις την προσοχή σου στα προσόντα του καθενός. Τι μπορεί να σου προσφέρει ο κάθε άνθρωπος. Μακάρι να μπορούσαν να μας καλύψουν όλοι σε όλα. Αυτό θα σήμαινε είτε πως βρέθηκε η ιδανική σχέση/ αδερφή ψυχή, είτε ότι αυτά που χρειάζονται κάλυψη είναι λίγα και καλά. Στα δικά μου μάτια αυτό είναι απίθανο αλλά μπράβο σε όσους το ζουν. 

Η αδερφή μου λοιπόν, και οι φίλοι μου όλοι, μου το παν. Ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις και τι μπορεί να σου δώσει ο κάθε άνθρωπος. Το αν περιμένεις περισσότερα είναι δικό σου πρόβλημα. 

Αγοράζω εγώ ένα αυτοκίνητο. Με συγκεκριμένες δυνατότητες. Είναι δυνατόν να περιμένω από αυτό το αυτοκίνητο να πετάξει;;;;;;

Έτσι είναι δυστυχώς ή ευτυχώς και οι άνθρωποι λοιπόν. Αυτό! Μακάρι να μπορούν να μας εκπλήξουν. Αλλά δύσκολα. Όλοι ανοίγουν τα χαρτιά τους από την αρχή. Τα βλέπεις και τα παραβλέπεις. (Με την έννοια της παράλειψης και με την έννοια της υπερβολικής γνώσης). Εκεί παίρνεται η απόφαση λοιπόν. 

Μας καλύπτει αυτό; Αν ναι μένουμε. Αν όχι φεύγουμε Ή ξέρουμε πως μπορεί μόνο μερικώς να μας καλύψει και τα υπόλοιπα δεν τα κοιτάμε καν.

Έτσι είναι η ζωή! Και όταν τα πράγματα ταιριάξουν πραγματικά, να δείτε πως δεν θα κάνω τέτοιες αναρτήσεις!!!