Ιστορία 1

Έρχεται η ώρα που πέφτεις στην ανάγκη τους και πρέπει να πας στο αστυνομικό τμήμα. Και βλέπεις τα εξής να συμβαίνουν. 
Η κυρία αστυνομικός δεν βρίσκεται στο γραφείο της, βγαίνει από μία πόρτα που απαγορεύεται η είσοδος με ένα μικρό παιδάκι που της μοιάζει. Κοριτσάκι στο φύλλο! Και ναι! Έρχεται κατά πάνω σου, προσπαθεί να ηρεμήσει το παιδάκι λέγοντάς του: "ησύχασε να εξυπηρετήσουμε την κυρία" (η κυρία είμαι εγώ). 

Μπαίνουμε στο γραφείο της και εννοείται πως για κακή μου τύχη διαπιστώνω πως υπάρχει άλλος ένας υπάλληλος Κ Ο Υ Κ Λ Ο Σ που εξυπηρετεί μία ένστολη κοπέλα. Κοκομπλόκο η Μαριλένα. (Η Μαριλένα είμαι εγώ). 

Καθίζει το παιδί της δίπλα της, ανοίγει τον υπέροχο εκτυπωτή και του δίνει φύλλα, όσα χωράνε στο χέρι της και δεν χωράνε στο χέρι της μικρής, και της δίνει και σφραγγίδες για να παίξει. Το παιδάκι της λέει: " δε θέλω τόσα πολλά" και αυτή με ύφος του απαντάει - σιγά λες και τα πληρώνει αυτή από την τσέπη της- "όταν λερώσεις το ένα να έχεις κι άλλα να παίξεις!!" 

Και εκεί που περιμένω και με εξυπηρετεί πραγματικά άψογα η κυρία, να λέμε και του τσιβδού το δίκιο, γιατί ήταν και λίγο τσιβδή, ακούω τον κούκλο από δίπλα να ρωτάει την κοπέλα: "τι σχολή τελείωσες;" Λέει αυτή ικάρων! Και παίζουν με τα νεύρα μου! Εκτός του ότι είναι κούκλος και την πέφτει στην άλλη η άλλη είναι πιλότος και εγώ δεν ξέρω τι να πρωτοζηλέψω. Πφφφφ. 

Συμπέρασμα. Εγώ δεν πήγα ικάρων. Σκατά. 
Επίσης, εγώ το παιδί μου δεν μπορώ να το πάρω στη δουλειά μου! Ούτε να του δίνω χαρτιά που πληρώνει το ελληνικό δημόσιο για να γράφει. 
Ευτυχως δηλαδη που δεν έχω παιδί, ακόμα.  

Αυτά... 

Comments

Popular Posts