Από απόσταση ασφαλείας

Τώρα που έχει περάσει κάμποσος καιρός και δε λιθοβολούμαι πλέον για τις συγκεκριμένου τύπου αναρτήσεις μου, έχω να πω τα παρακάτω.

Λυπάμαι που κάποιοι θεωρητικά με ξέρουν καλά αλλά πίστεψαν πως θα μπορούσα να κατηγορήσω ανυπόστατα έναν άνθρωπο για ένα θέμα τόσο σοβαρό, χωρίς να είμαι βέβαιη, και συγχρόνως χωρίς να είμαι σε τρομερά δύσκολη θέση.

Αυτός που έχει την πληροφορία και καλείται να την διαχειριστεί είναι σε χειρότερη θέση από αυτόν που ζει στην άγνοιά του και το απολαμβάνει. Απλώς, ο άνθρωπος με την πληροφορία μπορεί να διαλέξει να γίνει προσωρινά αγαπητός με το να μην πει την αλήθεια ή να γίνει "ψεύτης" και κακοήθης μέχρι να δικαιωθεί.

Εγώ, λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα δικαιώθηκα. Και δε χάρηκα που είχα δίκιο. Χαρά μου θα ήταν να μην μάθαινα ποτέ τίποτα και να μην είχε συμβεί τίποτα για να το μάθω. Από τη στιγμή που όμως το έμαθα και είχα αποδείξεις πάνω στο θέμα, ντροπή σε όλους όσοι έσπευσαν να με κατηγορήσουν πως λέω ψέματα επειδή είχα συμφέρον. Φαίνεται πως όλοι αυτοί έτσι κάνουν και κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

Αυτά είχα να πω. Γεια σας και μπράβο μου που είμαι κυρία.