Christmas time at home- Χριστούγεννα στο σπίτι

What a feeling, returning home after living for four months in Sweden. Weird feeling. Now you consider your place the Swedish one, and here in Greece you are a visitor. I had strange thoughts when arriving at Frankfurt's airport. The flight was full of Greeks, with a Greek airline, and boom. The differences were obvious. But, I should not be mean with my country, I should move on!!! I met friends and family and felt nice about it. Especially the friends that I consider as family. And I am spending a lot of time at home and visiting doctors, just in case. 

I realised something weird though. People that were around me the previous years do not actually know me. That gives me points to be both happy and sad. I am happy, because I don't want to be the person that everyone knows everything about. I like keeping things for myself and some others for my close friends. I feel sad, because people easily criticise and have their own conclusions without knowing. But after all, I don't mind about them. It is the easiest way to have your own conclusions. I can easily think, for instance, that someone who smiles all the time has no problems in their lives or even, they are stupid. It doesn't need hard work to figure it out, and it is as superficial as it can be. Yeah! One less conclusion to make about the weird world around me. I am on fire judging!!! 

Relax people. If only people used their brains! What a wonderful world it would be! 

The only thing I can definitely say I do not do, and I must do, is study! And now, thinking about it, I got nervous, and I should stop blogging and start studying! Exams are running towards me and I do not want to die from a crash! :) More news, later! CU

Τι συναίσθημα να γυρίζεις σπίτι μετά από τέσσερις μήνες στη Σουηδία. Περίεργο συναίσθημα. Τώρα το σπίτι μου αισθάνομαι πως είναι αυτό στη Σουηδία και εδώ νιώθω επισκέπτης. Το περίεργο ήταν όταν έφτασα στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Πολλοί Έλληνες μαζεμένοι, επικίνδυνο καταλαβαίνετε, και η πτήση με ελληνική εταιρεία, και μπουμ! Οι διαφορές ήταν εμφανείς. Αλλά ας μην γίνομαι κακιά με τους Έλληνες. Ας προχωρήσω. Συνάντησα οικογένεια και φίλους, και για την ακρίβεια κάποιους φίλους που θεωρώ οικογένεια. Και τώρα περνάω πολλή ώρα στο σπίτι και σε γιατρούς, αχρείαστοι να 'ναι. 

Κατάλαβα κάτι πολύ περίεργο όμως. Οι άνθρωποι γύρω μου τα τελευταία χρόνια δεν με ξέρουν πραγματικά. Αυτό με κάνει και χαρούμενη και λυπημένη. Αισθάνομαι χαρούμενη γιατί πράγματι, δε χρειάζεται να ξέρουν όλοι τα πάντα για σένα, κάποια πράγματα είναι για τον εαυτό μας ή και για τους πολύ κοντινούς μας. Η λυπημένη πλευρά έρχεται γιατί για άλλη μια φορά βλέπω ανθρώπους να βγάζουν εύκολα και γρήγορα συμπεράσματα ειδικά όταν δεν ξέρουν. Είναι ευκολότερο έτσι. Όχι πως με νοιάζει και ιδιαίτερα, μ' αρέσει να σκέφτονται τα δικά τους και να είναι τόσο μα τόσο λάνθασμένοι, έχει λίγη πλάκα στο τέλος. Μπορώ και εγώ να σκεφτώ με ευκολία πως, για παράδειγμα, κάποιος που χαμογελάει πολύ δεν έχει προβλήματα στη ζωή του ή είναι απλά βλαμμένος. Έτοιμο το συμπέρασμα, αν και επιφανειακό. Χαλαρώστε λίγο, και χρησιμοποιήστε το μυαλό σας περισσότερο. Θα ήταν υπέροχος ο κόσμος έτσι. 

Αλλά το μόνο που πρέπει τώρα να κάνω και δεν το κάνω, είναι να διαβάσω. Τις βλέπω τις εξετάσεις να έρχονται καλπάζοντας και εγώ έχω πολλά να κάνω για να μην τρακάρω μαζί τους. Και τώρα που το συζητάω και γράφω, μάλλον πρέπει να σταματήσω και να αρχίσω το διάβασμα- ήδη αγχώθηκα! :) Θα τα πούμε σύντομα!!!