To the hairdresser- Στο κομμωτήριο

Today, I went to a new hairdresser to cut my hair! Normal, girly, all at once. And I met the male hairdresser! Babis. Ok. And the day was getting better and better. I could not consider how sexy it could be to have a nice guy washing my hair. And then he started asking me about what I wanted to do with my hair. And the chaos started to show! Me talking, him... not understanding. But it didn't matter of course. Cause he smelt nice. And he tried to shorten my hair but only a little. He proposed to reduce my hair for four fingers, but I explained that four fingers is the quantity of a double scotch and not the suitable hair shortening for my taste. But I let him do it, cause, as I said, he smelt nice. And he finished, he said that my hair had become curly and playful, I smiled, he winked and I smiled again. Later, the worst happened. There came the owner of the business, the female, the one that should have cut my hair from the beginning. And she probably understood that my hair was not cut correctly, so she announced that she might shorten the hair a little bit more, just to do something that I do not recall- after millions of shit, I stop listening, it is the survival instinct. To conclude the story, I stopped feeling excited, my hair is now really shorter than I wanted, and I feel like a sick pigeon that lost its feathers. Any comments? Briefly, I have to add my friend's Kostas theory about the hairdressers, they must have a two-syllable name to own a hairdresser. And the name of the owner: Popi. The male's name has also got two syllables... End of discussion.

Σήμερα, πήγα σε ένα καινούργιο κομμωτήριο για να κόψω τα μαλλιά μου. Κανονικό αλλά κοριτσίστικο κούρεμα, όλα σε ένα. Και συνάντησα έναν αρσενικό κομμωτή! Τον Μπάμπη. Οκ. Και η μέρα γίνεται όλο και καλύτερ. Και δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσο σέξυ θα είναι να σε λούζει ένας ωραίος άντρας. Και μετά άρχισε να με ρωτάει τι θέλω να κάνω με τα μαλλιά μου. Και άρχισε το χάος. Εγώ να μιλάω, αυτός να είναι απλά όμορφος. Και δεν είχε σημασία που δεν κατανοούσε τα λεγόμενα, τουλάχιστον αρχικά. Επειδή μύριζε όμορφα. Και προσπάθησε να μου κόψει λίγο τα μαλλιά. Πρότεινε να μου το κόψει τέσσερα δάχτυλα, αλλά του είπα πως τέσσερα δάχτυλα είναι διπλό ουίσκι και όχι το μήκος της μείωσης που θα επιθυμούσα για τα μαλλιά μου. Αλλά στο τέλος τον άφησα. Αφού μύριζε ωραία. Και τελείωσε το κούρεμα, είπε πως τα μαλλιά μου έγιναν παιχνιδιάρικα και σπαστά, χαμογέλασα, μου έκλεισε το μάτι, και ξαναχαμογέλασα. Και μετά έγινε το μοιραίο! Η ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου και αρχικομμώτρια, ήρθε κοντά και κατάλαβε πως κάτι δεν πήγε καλά με το κούρεμά μου και αποφάσισε να το διορθώσει και να κόψει κι άλλο για κάποιο λόγο που δε θυμάμαι γιατί προσπάθησα να μπλοκάρω τις φωνές για να επιβιώσω. Ανακεφαλαιώνοντας, μου έφυγε η χαρά του Μπάμπη, τα μαλλιά μου είναι κοντύτερα από αυτό που επιθυμούσα, και αισθάνομαι σαν ξεπουπουλιασμένο περιστέρι. Σχόλια; Εν συντομία να αναφέρω το σχόλιο του φίλου μου Κώστα για τις κομμώτριες, που έλεγε πως για να έχεις κομμωτήριο πρέπει το όνομά σου να είναι δισύλλαβο, και το όνομα της ιδιοκτήτριας είναι Πόπη. Και του μοσχομυριστού αγοριού βέβαια, Μπάμπης. Τέλος.

Αυτό: