Ταξίδι

Μία κούτα που το μέγεθος της δηλώνει ότι προέρχεται από το χριστουγεννιάτικο δέντρο του δήμου Αθηναίων, μία βαλίτσα που έχει το βάρος στρατιωτικού λουκάνικου γεμάτο πριονίδι και σχήμα απροσδιόριστο, ένα laptop με πολλούς εξωτερικούς σκληρούς, web camera και φορτιστές στην τσάντα του και φυσικά τη γεμάτη ως συνήθως φανταστική μοβ μου τσάντα από την οποία θυμήθηκα να βγάλω τα εργαλεία για να μην με μπουζουριάσουν στο αεροδρόμιο και με αφήσουν να σαπίσω στο πιο υγρό μπουντρούμι του αεροδρομίου, αλλά περιέχει ακόμα το βαρύ πορτοφόλι και το filofax μου, είναι όλα αυτά που θα πάρω μαζί μου στην επιστροφή μου στην Αθήνα...
Να δω πως θα τα χωρέσουμε στο αυτοκίνητο του Χρήστου, το οποίο πάρα πολύ μου πάει και το οδηγώ πραγματικά καταπληκτικά, για να πάμε την κούτα στα ΚΤΕΛ και τη Μαριλένα, τη βαλίτσα, το laptop και φυσικά τη φανταστική μοβ μου τσάντα στον αερολιμένα Μ. Αλέξανδρος για να πετάξει για πατρίδα (pitsouni city)!!!!! 
Εννοείται πως δεν θα κουβαλήσω όλα τα παραπάνω μόνη μου. 
Εννοείται πως και απόψε δεν κοιμήθηκα, αλλά για τεχνικούς λόγους.
Εννοείται πως από τη νύστα την ώρα της πτήσης θα χάσω το μπισκοτάκι που προσφέρουν στους επιβάτες. 
Εννοείται πως οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου δεν είναι πια μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου αλλά "οι μαύροι κύκλοι σου έχουν ένα πρόσωπο Μαριλένας πάνω". 
Εννοείται πως θα μου λείψουν οι πάντες και τα πάντα. 
Εννοείται πως αναρωτιέμαι από τώρα τι έχει μαγειρέψει η μαμά μου.
Βοήθεια μου !!!