Τέτοια ώρα...

Αντίληψη. Μεγάλο πράγμα. Είναι θέμα εγκεφάλου. Είναι θέμα πείρας και εμπειρίας. Είναι θέμα συνήθειας. Είναι θέμα εξάσκησης. 


Έλλειψη αντίληψης. Εδώ είμαστε. Αυτό τώρα πως το λένε στην πιάτσα? Βλακεία? Ηλιθιότητα? 


Λανθασμένη αντίληψη. Άλλο φρούτο...


Πώς γίνεται να καταλήγεις πάντα στο ίδιο σημείο ενώ νομίζεις ότι έχεις ξεκινήσει από διαφορετική αρχή και έχεις περπατήσει άλλο δρόμο? Εδώ έρχεται το θέμα της αντίληψης. Όντως είσαι σε διαφορετικό δρόμο ή όλα τα βλέπεις επί τούτου καινούργια? 


Τα πράγματα είναι απλά. Το ένστικτο δεν κάνει ποτέ λάθος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάνουν λάθος τα αυτιά και δεν το ακούνε. 


Ίσως πάλι να είναι και θέμα φρούτου. Ούτε καν καρύδες δε σου έρχονται στο κεφάλι. Έτσι για να έχεις μία ιδέα ότι κάτι δεν κολλάει στο τοπίο (ΕΣΥ ΜΑΛΑΚΑ!!! ). Ακόμα και τα φρούτα σε σνομπάρουν. Και καλά να σε γράψει κάτι αξιόλογο, αλλά φρούτο και μάλιστα μαλλιαρό και άνοστο? Κι αυτή η καρύδα, μόνο για κρέμα σώματος κάνει... 


Χμμμ, άρα άμα εγώ τώρα πάρω καρύδα, ή ακόμα χειρότερα, παρακαλέσω να μου έρθει στο κεφάλι καρύδα (και όχι σε μορφή κρέμας σώματος) φταίει η καρύδα? Μήπως φταίω εγώ που δεν προσέχω τι εύχομαι? Μήπως πάλι τη ζημιά την κάνω εγώ που περπατάω αμέριμνη στο δάσος, έχω δει ότι έχει καρύδες που πέφτουν και όμως προχωράω στο δάσος, φαίνομαι για κάποιες στιγμές τυχερή γιατί δεν με έχει βρει καμία, αλλά εγώ εκεί, να αλλάξω μονοπάτι για να φροντίσω να με βρει η καρύδα ακριβώς στο κεφάλι??? 


Με πολύ λίγα λόγια, πριν μπεις στο δάσος, μην μπεις. Πάνε για ψάρεμα...