"500 days of summer"
Θα μπορούσα να την βάλω στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες. Ευχαριστώ πολύ πολύ τη Σοφία που μου την πρότεινε. Είναι εξαιρετική.
Το περίεργο είναι πως είμαι εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια στη θέση του πρωταγωνιστή. Δεν ξέρω ποιος καημένος και ερωτικά πονεμένος σκέφτηκε αυτήν την ταινία αλλά με έκανε να αισθανθώ καλύτερα καθότι δεν είμαι η μόνη που περνάω ερωτικές απογοητεύσεις αποδεδειγμένα πλέον.
Ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία είναι πολύ έξυπνος. Δεν κρατάει απαραίτητα λογική σειρά αλλά ίσως να μπορούσα να την χαρακτηρίσω συναισθηματική. Βασικά, είναι ο τρόπος που πολλές φορές ένας άνθρωπος πνιγμένος στο συναίσθημα και τον ενθουσιασμό αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Κάνει αναδρομές στο παρελθόν, βλέπει αυτά που θέλει να δει, κάποια στιγμή ίσως βλέπει και την πραγματική εικόνα και πέφτει σε βαθύτερη κατάθλιψη.
Όπως λέει στην αρχή η ταινία, πρόκειται για μία ιστορία ενός αγοριού που συναντάει ένα κορίτσι. Αλλά δεν πρόκειται για μία ιστορία με αίσιο τέλος ή για έναν έρωτα που δένει και προχωράει στο χρόνο ευτυχισμένα. Έχει και αυτή η ταινία το αισιόδοξο τέλος της, του τύπου ένας κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος και φυσικά δεν ξέρεις τι κύκλος είναι αυτός που ανοίγει, πόσο μεγάλος είναι και τι θα κλείσει μέσα του. Το τέλος θα μπορούσε να συμβεί λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος της ταινίας. Και θα ήμουν η πιο ευτυχισμένη κοπέλα του κόσμου επειδή θα είχα βρει την ταινία που έψαχνα. Αλλά εντάξει. Δεν πειράζει. Το σύνολο της και ο τρόπος που διηγούταν τα γεγονότα ο αφηγητής ήταν εξαιρετικός.
Πονεμένοι, χωρισμένοι, ερωτευμένοι, βαριόμοιροι και κατατρεγμένοι χωρίς έρωτα φίλοι μου. Αφήστε για λίγο τα ουίσκι και τα καψουροτράγουδα και δείτε αυτή την ταινία. Θα περάσει η ώρα σας σαν να βλέπετε τη ζωή σας να περνάει μπροστά από την οθόνη σας. Μπράβο σε όλα αυτά τα ζευγάρια που χωρίζουν, μπράβο που δε ζουν όλοι τους τέλειους έρωτες, μπράβο σε αυτούς που δεν ταιριάζουν και δεν είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Πήξαμε στα μέλια και τις ΞΕΝΕΣ ευτυχίες. Σειρά μας ή κανενός...
Το περίεργο είναι πως είμαι εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια στη θέση του πρωταγωνιστή. Δεν ξέρω ποιος καημένος και ερωτικά πονεμένος σκέφτηκε αυτήν την ταινία αλλά με έκανε να αισθανθώ καλύτερα καθότι δεν είμαι η μόνη που περνάω ερωτικές απογοητεύσεις αποδεδειγμένα πλέον.
Ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία είναι πολύ έξυπνος. Δεν κρατάει απαραίτητα λογική σειρά αλλά ίσως να μπορούσα να την χαρακτηρίσω συναισθηματική. Βασικά, είναι ο τρόπος που πολλές φορές ένας άνθρωπος πνιγμένος στο συναίσθημα και τον ενθουσιασμό αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Κάνει αναδρομές στο παρελθόν, βλέπει αυτά που θέλει να δει, κάποια στιγμή ίσως βλέπει και την πραγματική εικόνα και πέφτει σε βαθύτερη κατάθλιψη.
Όπως λέει στην αρχή η ταινία, πρόκειται για μία ιστορία ενός αγοριού που συναντάει ένα κορίτσι. Αλλά δεν πρόκειται για μία ιστορία με αίσιο τέλος ή για έναν έρωτα που δένει και προχωράει στο χρόνο ευτυχισμένα. Έχει και αυτή η ταινία το αισιόδοξο τέλος της, του τύπου ένας κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος και φυσικά δεν ξέρεις τι κύκλος είναι αυτός που ανοίγει, πόσο μεγάλος είναι και τι θα κλείσει μέσα του. Το τέλος θα μπορούσε να συμβεί λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος της ταινίας. Και θα ήμουν η πιο ευτυχισμένη κοπέλα του κόσμου επειδή θα είχα βρει την ταινία που έψαχνα. Αλλά εντάξει. Δεν πειράζει. Το σύνολο της και ο τρόπος που διηγούταν τα γεγονότα ο αφηγητής ήταν εξαιρετικός.
Πονεμένοι, χωρισμένοι, ερωτευμένοι, βαριόμοιροι και κατατρεγμένοι χωρίς έρωτα φίλοι μου. Αφήστε για λίγο τα ουίσκι και τα καψουροτράγουδα και δείτε αυτή την ταινία. Θα περάσει η ώρα σας σαν να βλέπετε τη ζωή σας να περνάει μπροστά από την οθόνη σας. Μπράβο σε όλα αυτά τα ζευγάρια που χωρίζουν, μπράβο που δε ζουν όλοι τους τέλειους έρωτες, μπράβο σε αυτούς που δεν ταιριάζουν και δεν είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Πήξαμε στα μέλια και τις ΞΕΝΕΣ ευτυχίες. Σειρά μας ή κανενός...
Comments
Post a Comment