Ραντεβού - η προετοιμασία

Η ακόλουθη ανάρτηση απευθύνεται σε αγόρια που αναρωτιούνται γιατί πολλές φορές οι γυναίκες αργούν να ετοιμαστούν για να βγουν. Αλλά δε μιλάει μόνο για την προετοιμασία που πρέπει να κάνουμε για να είμαστε εμφανίσιμες. Όχι, δε θα πω μόνο για αυτό. Θα πω και για άλλα που δεν ξέρω αν ισχύουν για όλες αλλά για μένα ισχύουν σίγουρα. Επίσης να αναφέρω πως πιστεύω ότι δεν πρέπει να καθυστερούμε στα ραντεβού μας- άλλωστε μου τη δίνουν οι ασυνεπείς άνθρωποι. Αν σου παίρνει ώρα, να ξεκινάς να ετοιμάζεσαι νωρίτερα. Αυτό είναι το moto μου. 

Λοιπόν ξεκινάω. Έχεις ραντεβού με ένα αγόρι το βράδυ. Ε ή τουλάχιστον έτσι έχεις καταλάβει. Δεδομένου και των χθεσινών δικών μου. Έχεις ρυθμίσει το πρόγραμμά σου ώστε να έχεις χρόνο και να κάνεις την κατάλληλη προετοιμασία. Αυτό σημαίνει αρχικά να σκεφτείς τι θα φορέσεις. Δεν μου παίρνει προσωπικά χρόνο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω πολλά ρούχα. Οκ. Αυτό το κάνεις ταυτόχρονα με κάτι άλλο. Οι γυναίκες είμαστε multitasking όπως είναι γνωστό. Έχεις φροντίσει να έχουν έρθει όλες σου οι τρίχες στο κατάλληλο μήκος προκειμένου να ξυριστείς-αποτριχωθείς-ό,τι άλλο κάνεις για να είσαι απαλή σαν μωρό στο ραντεβού, γιατί καμία μας δε θέλει να έχει δέρμα κάκτου. Οπότε έχεις κάνει κι εκεί τα μαθηματικά σου. Και ναι. Υπολογίζεις και πόση ώρα θα σου πάρει να περιποιηθείς τέλος πάντων τα στρέμματα δέρματος που δεν άφησε ο καλός θεούλης άτριχα. Ναι. Και έστω ότι είσαι άνεργη όπως εγώ οπότε και έχεις αρχίσει να τα κάνεις όλα αυτά από το πρωί. 

Και έρχεται το μεσημέρι. Ναι. Και πρέπει να φας. Και εδώ έρχεστε βιαστικοί να πείτε, και τι σχέση έχει με το βράδυ αυτό ρε υπερβολική Μαριλένα θα μας τρελάνεις? Και εγώ σας λέω, χαχαχα κακόμοιροι. Γι' αυτό είστε άντρες. Γιατί αν ήσαστε γυναίκες δεν θα επιβιώνατε με αυτή τη λογική. Και έρχεται η ώρα του μεσημεριανού. Και έχει φτιάξει ο μπαμπάς σας τζατζίκι. Ή λουκάνικα. Ή αυγά. Ή έχει πάρει σουβλάκια. Ή έχει φτιάξει κάτι που αν το φας βρωμάς για να μπείτε στο νόημα. Τρως? Όχι δεν τρως. Δεν τρως ούτε τη σαλατίτσα σου με το κρεμμύδι που τόσο υπεραγαπάς. Γιατί θέλεις να μυρίζεις αγιόκλημα. Ηλίθια! Και να παίζει να έχει αγώνα το απόγευμα πριν το ραντεβού πρέπει να ενημερωθείς. Τι ώρα είναι, ποιος έβαλε γκολ, πόσες αλλαγές έγιναν, τι κάρτες έπεσαν και φυσικά το σκορ. 

Και περνάει και το μεσημέρι. Και έρχεται το απόγευμα. Να ανάψεις να ζεσταθεί το νερό. Να βρεις τα κατάλληλα εσώρουχα. Να φτιάξεις τα νύχια σου. Να τα βάψεις. Να στεγνώσουν και να μην χαλάσουν.  Να κάνεις μπάνιο. Να κάνεις απολέπιση στο μπάνιο. Πρόσωπο- σώμα. Να βάλεις κρέμα σώματος. Να βάλεις άρωμα. Να κάνεις μάσκα προσώπου. Να αρχίσεις να φτιάχνεις μαλλί και όταν λέω φτιάχνεις εννοώ να το χτενίσεις και να το στεγνώσεις. Και μετά να βγάλεις μάσκα, να βγάλεις και φρύδι, να πλύνεις δόντια σχολαστικά. Να ντυθείς, να βαφτείς. Να βάλεις άρωμα. Όχι δεν μπερδεύτηκα. Βάζεις ξανά. Και κοιτάς το ρολόι. Και είναι νωρίς. Έχεις προλάβει να είσαι έτοιμη. Και τώρα περιμένεις ένα μισάωρο. Και φτάνει η ώρα του ραντεβού. Και κανείς δεν είναι στη θέση του στην ώρα του. Ποτέ. Ή ακόμα χειρότερα θυμάται ότι είναι κουρασμένος και δεν θέλει να βγει. Και αν ακούσω άλλη μία φορά την ατάκα, εντάξει, δεν περίμενες στο δρόμο, στο σπίτι ήσουν, σκοτώνω άνθρωπο. 

Κοινώς, για να βγεις, προσέχεις τι θα φορέσεις, τι θα φας, πως θα μυρίζεις, πως θα φαίνεσαι, τι αίσθηση θα αφήνεις, τι γεύση θα αφήνεις επίσης, τι διάθεση θα έχεις...

Όλα αυτά έχουν αίσιο τέλος όταν συναντάς τον άνθρωπο που είχες κανονίσει να συναντήσεις και περνάς καλά. Αλλά κοιτάξτε τώρα την τραγική ειρωνεία. Ο άνθρωπος αυτός, άντρας στο γένος, τελείωσε αργά από τη δουλειά, έκανε μπάνιο, πήγε να δει τον αγώνα, πείνασε, έφαγε σουβλάκια τα οποία δεν έχει προλάβει να χωνέψει και όχι σκέτα αλλά με όλα τα μυρωδικά, και δεν τον νοιάζει, δεν το σκέφτεται καν, πανηγύρισε ή και όχι για το αποτέλεσμα και μετά ήρθε αργοπορημένος να πιει και δυο μπύρες για να έρθει στα ίσα του. Και φυσικά θα είναι πολύ κουρασμένος για πολλά πολλά και πολύ φουσκωμένος από τα σουβλάκια και τις μπύρες για να κάνει ... γυμναστική.

Όλα τα παραπάνω είναι βγαλμένα από τη ζωή και σας ορκίζομαι πως δεν περιγράφουν έναν άντρα ή ένα ραντεβού. Θα μπορούσα να πω πως είναι ο κανόνας έτσι. Η πλειονότητα. Και έρχομαι και λέω πως όλα αυτά που ζούμε ως γυναίκες είναι αδικία και πως θέλω μια βδομάδα να μείνω άπλυτη, αξύριστη, αχτένιστη και να τρώω ότι θέλω χωρίς να σκέφτομαι τι θα κάνω μετά. Και αν με ξαναπλησιάσει άντρας εμένα να με φτύσετε. Μετά από τόση προετοιμασία είναι άσχημο να μην εκτιμάται η προσπάθειά σου αλλά και να μην αναγνωρίζεται ή να μην βρίσκει ανταπόκριση. Και να μην έχεις σκεφτεί κι εσύ που είσαι απέναντι μου εμένα όπως έχω κάνει κι εγώ. 

Πφφφ! Εκνευρίστηκα πάλι. Θα ήθελα να ήμουν αγόρι... :( 

Μπορεί κάποιοι να με βρίσκετε υπερβολική αλλά έτσι είμαι εγώ και έτσι σκέφτομαι οκ??