Βροχή

Σήμερα στην Αθήνα βρέχει. Φαντάζομαι πως δεν σας έρχεται νέο αυτό. Ναι το είδατε όλοι. Έχουν σπάσει κάτι σωλήνες στον ουρανό και πλημμυρίσαμε. 


Σήμερα ήταν μία ιδιαίτερα δημιουργική μέρα. Έκανα τον υπουργό. Υπέγραφα ατελείωτα χαρτιά. Είχε πλάκα. Ειδικά τη στιγμή που κόπηκε το ρεύμα, η βροχή βλέπετε εισέβαλε στο υπόγειο, και εγώ συνέχισα να υπογράφω απτόητη ήταν η επιτομή της σκληρά εργαζόμενης. 


Και εκεί που περπατάω να γυρίσω σπίτι, φορώντας ευτυχώς τις χαρακτηριστικές μου μοβ γαλότσες, φορώντας το χαρακτηριστικό φουσκωτό λευκό μπουφάν μου και έχοντας- ευτυχώς- ομπρέλα μέσα στην τσάντα μου μόνιμα άρα και στο χέρι την ώρα της βροχής σκέφτηκα το εξής. 


Περπατώντας στο πεζοδρόμιο έπρεπε να κάνω αγώνα με τα δήθεν δέντρα, φυτά και περικοκλάδες. Ενώ στα σημεία που δεν είχε δέντρα αλλά είχε κολώνες της ΔΕΗ και του τρόλεϊ η διέλευση ήταν σαφέστατα ευκολότερη. Συμπέρασμα λοιπόν στο οποίο αναπόφευκτα κατέληξα είναι πως τα φυτά στα πεζοδρόμια είναι για αναπτυγμένες χώρες που υπάρχει πραγματικά χώρος στα πεζοδρόμια, καθώς και αρμόδιοι που τα περιποιούνται τακτικά τα έρμα τα φυτά και δεν βγάζουν μάτι ούτε σκίζουν ομπρέλα. Είπαν να κάνουν κάτι δήθεν οικολογικό, αλλά τα πλακάκια του πεζοδρομίου έχουν πεταχτεί από τις ρίζες των δέντρων και παντού υπάρχουν παράγωγα των φυτών αλλά και κλαδιά έτσι για την πλάκα. 
Άμα ήθελα να κάνω τέτοια βόλτα θα πήγαινα στο δάσος. Όχι στα πεζοδρόμια του Περιστερίου. Προτείνω λοιπόν, να φύγουν τα δέντρα και να αντικατασταθούν από ομπρέλες και τέντες για να μπορείς να περπατάς ασφαλώς, χωρίς να απειλείσαι από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, με όλα τα καιρικά φαινόμενα, γιατί η βενζίνη έχει φτάσει στο θεό και ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει... Αν χρειάζονται μηχανικό για την μελέτη, εγώ είμαι εδώ! 
Αυτά...