Μια ακόμα Μαριλένα

Μπαίνεις, βγαίνεις από το μετρό, γνωρίζεις ανθρώπους, μιλάς στο τηλέφωνο, είσαι ευγενικός με κάποιον που ποτέ δε θα ξαναδείς, κάνεις χαριτωμένα ή και όχι τόσο χαριτωμένα αστεία, γελάς, ξεφτιλίζεσαι, περπατάς ανάμεσα σε αγνώστους, βλέπεις παντού γνωστούς εκεί που δεν το περιμένεις...
Ζωή. Έτσι περνάει. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, αφήνουν το αποτύπωμά τους πάνω σου και εσύ σε αυτούς το δικό σου. 


Για κάποιους άλλους απλά είσαι ένα ακόμα πρόσωπο στο πλήθος. Ασήμαντο και αδιάφορο. Μια ακόμα αντλία που εισπνέει και εκπνέει. Για κάποιους είσαι δυστυχώς μια Μαριλένα. Τίποτα άλλο.