Η νύφη έσκασε...

Τι μπορεί να συμβεί εάν βρισκόμουν σε ένα σοβαρό επαγγελματικό χώρο εγώ και ένα κομμάτι τούλι?

Χμμμμ.... Let me think! 

Φυσικά θα το φορούσα στο κεφάλι μου για πέπλο, θα έκανα τη νύφη, θα προσπαθούσα να προβάρω το φανταστικό μου νυφικό περπάτημα και θα έψαχνα έναν καθρέφτη να με δω και να με καμαρώσω! 

Ο καθρέφτης όμως θα ήταν σε χώρο κοινόχρηστο και δε θα μου επέτρεπε να κυκλοφορήσω με το πέπλο ελεύθερα. Θα έπρεπε να κινηθώ γρήγορα... Και εκείνη την ώρα που θα κατευθυνόμουν προς το ασανσέρ θα άνοιγε η πόρτα του κλιμακοστασίου. Και εγώ θα έτρεχα να μπω στο σοβαρό επαγγελματικό χώρο για να μην με δουν! Και φυσικά θα έπεφτα πάνω στο γραφείο, εγώ και η αριθμομηχανή, τα χαρτιά, το ποτήρι του καφέ και παραλίγο ο εκτυπωτής. Και η άμοιρη συνάδελφος που ίσως να έτρωγε ένα τοστ εκείνη την ώρα να κόντευε να πνιγεί από το ξάφνιασμα. Και εγώ να κατέληγα με μελανιές στα γόνατα και στο χέρι από την πτώση. Και εννοείται πως δε θα με είχα καμαρώσει με το υπέροχο αυτό πέπλο. Και το συμπέρασμα θα ήταν πως τα εργατικά ατυχήματα δεν καταγράφονται όλα στο βιβλίο ατυχημάτων αλλά και πως είμαι αλλεργική στο τούλι! 

Αλλά αυτά τα πράγματα δε συμβαίνουν στην πραγματικότητα, σωστά? Ή μήπως συμβαίνουν...