Έτσι για να ξεσκάσουμε λίγο

Είναι ένας Γερμανός, ένας Ιταλός και ένας Πόντιος και δουλεύουν όλοι μαζί σε μία οικοδομή. (!)
Ένα μεσημέρι την ώρα του διαλείμματος για φαγητό, ανοίγει ο Γερμανός το ταπεράκι του και βλέπει λουκάνικο και λέει αγανακτισμένος: "Όχι πάλι λουκάνικο, τόσα χρόνια κάθε μέρα λουκάνικο το έχει σιχαθεί η ψυχή μου. Αν και αύριο έχω λουκάνικο για κολατσιό θα πέσω από την οικοδομή να αυτοκτονήσω." Στη συνέχεια, ο Ιταλός ανοίγει με τη σειρά του το ταπεράκι του και βλέπει μακαρόνια. Φωνάζει λοιπόν κι αυτός: "Όχι ρε γαμώτο πάλι μακαρόνια, μια ζωή τρώω μακαρόνια και βαρέθηκα. Αν και αύριο έχω μακαρόνια θα πέσω κι εγώ να σκοτωθώ από την οικοδομή." Την ίδια ακριβώς αντίδραση είχε και ο Πόντιος που στο ταπεράκι του βρήκε και πάλι τοστ, κολατσιό που είχε βαρεθεί και έτσι υποσχέθηκε στον εαυτό του πως αν και αύριο έχει τοστ θα πέσει να αυτοκτονήσει μαζί με τους άλλους δύο.
Την επόμενη μέρα, στο ίδιο σκηνικό. Ο Γερμανός με λουκάνικο στο τάπερ, ο Ιταλός με μακαρόνια και ο Πόντιος με τοστ. Και καθότι πιστοί στην υπόσχεση τους πέφτουν από την οικοδομή και σκοτώνονται.
Στην κηδεία λοιπόν απαρηγόρητες οι χήρες φωνάζουν και κλαίνε. Ακούγεται η γυναίκα του Γερμανού να λέει: "Γιατί άντρα μου? Ήταν τόσο απλό για μένα να σου φτιάξω κάτι άλλο? Γιατί δεν μου το ζήτησες? Γιατί?"
Το ίδιο και η γυναίκα του Ιταλού. "Γιατί άντρα μου? Γιατί δε μου έλεγες πως θέλεις να φας κάτι άλλο? Γιατί? Θα σου έφτιαχνα το οτιδήποτε! Γιατί?"
Τέλος, ακούγεται και η γυναίκα του Πόντιου να φωνάζει: "Γιατί Γιωρίκα μου? Γιατί το έκανες αυτό? Αφού μόνος σου το έφτιαχνες το τοστ κάθε πρωί..."