Θέλω το χρόνο μου

Ο χρόνος είναι πολυτέλεια... Θέλω το χρόνο μου... Δεν μαθαίνω γρήγορα, δε συνηθίζω γρήγορα, δεν προσαρμόζομαι εύκολα. Θέλω το χρόνο μου. Θέλω να θέλω όταν μπορώ και να μπορώ όταν θέλω. Δεν μπορώ να αγχώνομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να αισθάνομαι ανεπαρκής, γιατί σε γενικές γραμμές δεν είμαι. Θέλω να ηρεμήσω, να δω τα πράγματα από άλλη μεριά ή και από άλλα μάτια αν γίνεται (γκριζοπράσινα κατά προτίμηση) και θέλω να μπορώ να διαχειριστώ διαφορετικά ανθρώπους ζώα πράγματα κ.ο.κ.


Κουράστηκα να μην προλαβαίνω. Θέλω το χρόνο μου. Θέλω όλος ο κόσμος να καταλάβει ότι θέλω το χρόνο μου και να μην με κατηγορεί ότι χάνω το χρόνο μου. Και αν κάνω λάθος τώρα και όντως τον χάνω το χρόνο μου θέλω όταν πάρω το χρόνο μου και ηρεμήσω να ξαναβρώ το χαμένο μου χρόνο. 


Είναι εύλογο το συμπέρασμα όλων σας πως δεν είμαι καλά και πως κάπως με έχει επηρεάσει ο χρόνος. Ναι, ισχύει. Γερνάμε, δεν έχουμε πολλά επιτεύγματα να θυμόμαστε από την μέχρι τώρα ζωή μας και απογοητευόμαστε! (μ άρεσε ο ξαφνικός και αναπάντεχος αυτός πληθυντικός) Για να μην μιλήσω για το τεράστιο άγχος του καρκίνου που με τη ζωή που κάνω είναι σίγουρο ότι δε θα φτάσω τον μισό αιώνα με καμία δύναμη, πρέπει να κάνω και παιδί πριν τα τριάντα για να μειώσω τις πιθανότητες... 


Πολλά πράγματα έχω να κάνω και δεν έχω χρόνο. Και θέλω χρόνο. Και δεν μπορώ. Που πουλιέται χρόνος άραγε για να αγοράσουμε? Ο χρόνος είναι πιο περιζήτητος και από το google plus αυτές τις μέρες... Τόσο δυσεύρετος μου φαίνεται. Αλλά όχι με την κυριολεκτική του έννοια... Χρόνο έχω, αλλά θέλω το χρόνο μου... Καταλαβαίνετε? Υπάρχει μείζον πρόβλημα... Και οι εξελίξεις τρέχουν, δεν περιμένουν! (που να σπάσουν κανένα πόδι να τους πω εγώ!!!! ) Αλλά όχι, δεν θα τελειώσω εγώ την ανάρτηση με κατάρα. Θα την τελειώσω με μία γενική αλήθεια (present simple) ---> Υπάρχει πρόβλημα και εγώ θέλω το χρόνο μου!