Σε καλό μας!
Σήμερα ήταν ακόμα μία γεμάτη μέρα. Γεμάτη με ήλιο, τρέξιμο και πάρα πάρα πάρα πολλά γέλια.
Διότι αν δεν γελάσεις δεν περνάει η ώρα στο ΤΣΜΕΔΕ. Αν ήταν κάποιος εκεί σήμερα το πρωί, ναι, εγώ ήμουν η γελοία που έκλαιγα από τα γέλια και έβγαζα έναν χαρακτηριστικό ήχο υψηλής συχνότητας που το ονομάζω ... γέλιο. Εγώ ήμουν αυτή που πάτησε τέσσερις κυρίους (εκ των οποίων ο ένας κούκλος- τον ξανά πατάω anytime αν χρειαστεί). Εγώ ήμουν αυτή που αγριοκοίταξα και έτρεψα σε φυγή τον κοντό πλην τίμιο securitα! Εγώ ήμουν αυτή που γέλασα με το παιδάκι που πατούσε συνεχώς το κουμπί για τα χαρτάκια (μάλλον γι' αυτό έπαιρνε αυτό θάρρος και οι συνάδελφοι δεν έπαιρναν με τίποτα σειρά).
Μα σε καλό μας σήμερα... Και φυσικά δεν ήμουν μόνη... Ήταν μαζί μου και ο φίλος μου ο Γιάννης για να ξυπνήσει για άλλη μία φορά απότομα η Ξάνθη μέσα μου μετά από τους δύο μήνες σχεδόν που επέστρεψα στην τόοοοσο αγαπημένη μου πρωτεύουσα.
Δε μπορώ να σας περιγράψω ωστόσο πόσο πεθαμένο είναι το σύστημα που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και πόσο σάπιο γιατί αφενός δεν έχω λόγια (έζησα να το γράψω κι αυτό!!) και αφετέρου γιατί για έναν παράδοξο λόγο εξυπηρετήθηκα άψογα όταν ήρθε η σειρά μου και όχι απλώς από έναν υπάλληλο αλλά από πολλούς. Το πρόβλημα γενικότερα είναι η αναμονή μέχρι να έρθει η σειρά σου... Άμα έρθει όμως... Γι αυτό σας προτείνω να πηγαίνετε με καλή παρέα όπως εγώ σήμερα, να μην φοβάστε να ζητήσετε σημειώσεις και "παλιά θέματα" από 80χρονες γιαγιάδες (κατάλαβες Γιάννη...) και αν τέλος πάντων δεν έχετε καλή παρέα για να πάτε, θα σας λέω πότε θα πηγαίνω εγώ για να έχετε να γελάτε μαζί μου... Πάντως αν είστε πάνω από μία ηλικία, καλό είναι να στέλνετε αντιπρόσωπο γιατί πολύ απλά έχω να σας πω πως υπάρχει περίπτωση με την αναμονή που έχει να στείλετε έτσι κι αλλιώς αντιπρόσωπο για να διακόψει την ασφάλιση λόγω θανάτου...
Όχι δεν λέω βλακείες βραδιάτικα (πω καλά- ζω μεγάλες στιγμές σήμερα- έχω μείνει έκπληκτη) απλώς όλα αυτά συζητούσαμε σήμερα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα γέλια μου με το Γιάννη!!!
Αααα και κάτι τελευταίο, σήμερα ένας παπάς (δεν έχω προσδιορίσει αν όντως ήταν ή αν είχε νοικιάσει στολή για να προηγηθεί στη σειρά σήμερα) μπήκε μπροστά από όλους αλλά ευτυχώς για μας, κι αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας γιατί η υπάλληλος του είπε με καταπληκτική ακρίβεια από που να πάρει χαρτάκι για να εξυπηρετηθεί... Fascinating ε? Αξιοκρατία!!!
Διότι αν δεν γελάσεις δεν περνάει η ώρα στο ΤΣΜΕΔΕ. Αν ήταν κάποιος εκεί σήμερα το πρωί, ναι, εγώ ήμουν η γελοία που έκλαιγα από τα γέλια και έβγαζα έναν χαρακτηριστικό ήχο υψηλής συχνότητας που το ονομάζω ... γέλιο. Εγώ ήμουν αυτή που πάτησε τέσσερις κυρίους (εκ των οποίων ο ένας κούκλος- τον ξανά πατάω anytime αν χρειαστεί). Εγώ ήμουν αυτή που αγριοκοίταξα και έτρεψα σε φυγή τον κοντό πλην τίμιο securitα! Εγώ ήμουν αυτή που γέλασα με το παιδάκι που πατούσε συνεχώς το κουμπί για τα χαρτάκια (μάλλον γι' αυτό έπαιρνε αυτό θάρρος και οι συνάδελφοι δεν έπαιρναν με τίποτα σειρά).
Μα σε καλό μας σήμερα... Και φυσικά δεν ήμουν μόνη... Ήταν μαζί μου και ο φίλος μου ο Γιάννης για να ξυπνήσει για άλλη μία φορά απότομα η Ξάνθη μέσα μου μετά από τους δύο μήνες σχεδόν που επέστρεψα στην τόοοοσο αγαπημένη μου πρωτεύουσα.
Δε μπορώ να σας περιγράψω ωστόσο πόσο πεθαμένο είναι το σύστημα που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και πόσο σάπιο γιατί αφενός δεν έχω λόγια (έζησα να το γράψω κι αυτό!!) και αφετέρου γιατί για έναν παράδοξο λόγο εξυπηρετήθηκα άψογα όταν ήρθε η σειρά μου και όχι απλώς από έναν υπάλληλο αλλά από πολλούς. Το πρόβλημα γενικότερα είναι η αναμονή μέχρι να έρθει η σειρά σου... Άμα έρθει όμως... Γι αυτό σας προτείνω να πηγαίνετε με καλή παρέα όπως εγώ σήμερα, να μην φοβάστε να ζητήσετε σημειώσεις και "παλιά θέματα" από 80χρονες γιαγιάδες (κατάλαβες Γιάννη...) και αν τέλος πάντων δεν έχετε καλή παρέα για να πάτε, θα σας λέω πότε θα πηγαίνω εγώ για να έχετε να γελάτε μαζί μου... Πάντως αν είστε πάνω από μία ηλικία, καλό είναι να στέλνετε αντιπρόσωπο γιατί πολύ απλά έχω να σας πω πως υπάρχει περίπτωση με την αναμονή που έχει να στείλετε έτσι κι αλλιώς αντιπρόσωπο για να διακόψει την ασφάλιση λόγω θανάτου...
Όχι δεν λέω βλακείες βραδιάτικα (πω καλά- ζω μεγάλες στιγμές σήμερα- έχω μείνει έκπληκτη) απλώς όλα αυτά συζητούσαμε σήμερα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα γέλια μου με το Γιάννη!!!
Αααα και κάτι τελευταίο, σήμερα ένας παπάς (δεν έχω προσδιορίσει αν όντως ήταν ή αν είχε νοικιάσει στολή για να προηγηθεί στη σειρά σήμερα) μπήκε μπροστά από όλους αλλά ευτυχώς για μας, κι αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας γιατί η υπάλληλος του είπε με καταπληκτική ακρίβεια από που να πάρει χαρτάκι για να εξυπηρετηθεί... Fascinating ε? Αξιοκρατία!!!
Comments
Post a Comment