Εκδρομή

Το ανέβασμα μου στη γνώριμη Ξάνθη γέννησε για άλλη μια φορά ανάμεικτα συναισθήματα. Συναισθήματα χαράς και περηφάνιας για την ορκωμοσία του φίλου μου Νίκου, χαρά για την έστω και σύντομη επιστροφή μου στην πόλη που αγαπάω τόσο πολύ, ευτυχία που ξανασυνάντησα τους αγαπημένους μου φίλους και φυσικά λύπη γιατί έπρεπε να τους αποχωριστώ για άλλη μία φορά. 

Περάσαμε πολύ όμορφα και αγαπημένα σα μία μεγάλη οικογένεια. Γελάσαμε πολύ. Κουραστήκαμε αρκετά και ειδικά εγώ που ήμουν ήδη κουρασμένη μπορώ να πω και να επιβεβαιωθεί από φίλη, της οποίας το όνομα για λόγους διακριτικότητας δε θα αναφέρω , πως είχα τον ύπνο στην τσέπη και μάλιστα μπορούσα δέκατα του δευτερολέπτου μετά από όποια απάντηση έδινα να είμαι ξερή από ύπνο. Είχε φάση... για μένα που κοιμόμουν (για την άλλη που μιλούσε στους τοίχους δε νομίζω). 

Βγήκαμε και στο myclub και ήταν μία φανταστική βραδιά. Είχε πολύ καλό καιρό, όχι αποπνικτική ζέστη, είχε ωραίο κόσμο και όχι πιτσιρίκια και περίεργους, είχαμε πολύ κέφι, χορέψαμε αρκετά και εμείς και οι χορεύτριες που πρέπει να παραδεχτείτε ότι ήταν πολύ πολύ πολύ καλύτερες από τις χορεύτριες της δικής μου ορκωμοσίας. 

Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για Νοέμβριο με πολλούς πολλούς νέους μηχανικούς και πολλά γέλια και καινούργιες ευτυχισμένες στιγμές! Και μην ξεχνάτε! Σας αγαπώ!!!! :)