"Philadelphia"

Την είδα και αυτή. Κλασική και καλά. Δικαστική ταινία που παρουσιάζει το πρόβλημα του AIDS στους ομοφυλόφιλους στη δεκαετία του 90. Δικηγόρος που ζητά από δικηγόρο να τον εκπροσωπήσει στη δίκη εναντίον του δικηγορικού γραφείου που δούλευε ο πρώτος και τον απέλυσαν λόγω της ασθένειας και των σεξουαλικών του προτιμήσεων.

Ναι οκ. Καλοί και οι ηθοποιοί. Το θέμα δεν μπορώ να πω πως με άγγιξε και ιδιαίτερα. Ούτε η δίκη ήταν και καμία φανταστική διαμάχη που τα επιχειρήματα έπεφταν βροχή και δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από την οθόνη. Βαρέθηκα. Εντάξει, γενικότερα δεν αποτελώ και κριτήριο, τη γνώμη μου απλά λέω. Ίσως αν είχα δει την ταινία την εποχή που κυκλοφόρησε να με συγκλόνιζε περισσότερο. Τώρα όμως δεν μπορώ να πω πως με άγγιξε.

Το τέλος καθόλου πρωτότυπο. Καμία ανατροπή. Κανένα αίσθημα αγωνίας. Το θέμα που πραγματεύεται είναι ευαίσθητο και ενδιαφέρον από μόνο του αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει και δεν πάσχουν μόνο ομοφυλόφιλοι από τον ιό πλέον. Και τέλος πάντων δε νομίζω να είναι και οι ομοφυλόφιλοι τόσο δακτυλοδεικτούμενοι ειδικά αν δεν είναι αυτό που λέμε κραγμένες. Γιατί ο πρωταγωνιστής ήταν κύριος. Δικαιώματα δεν έδινε. Και μέχρι ένα προχωρημένο σημείο της ταινίας, αν είσαι τόσο αθώος όσο εγώ δεν το καταλαβαίνεις κιόλας. Τόσο κύριος.

Τι να πω. Καθαρά για τους πρωταγωνιστές δείτε την αλλά εντάξει δεν είναι και για κουζούλεμα. Με αγάπη βρε!