Γκομενίσματα

Με την καλή έννοια, για να μην παρεξηγηθούμε και πέσει φωτιά να μας κάψει και κλείσουμε σπίτια και άλλα πολλά.

Το συζητούσα σήμερα το θέμα και είπα να το θίξω και στο ροζάκι μου... (το blog)
Γνωρίζεις ή ξέρεις τέλος πάντων έναν άνθρωπο του αντίθετου (ή και όχι-ποια είμαι εγώ για να κρίνω τις σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων) φύλου και κανονίζετε να βγείτε.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η φιλική έξοδος από την "κάτσε να βγούμε ποτέ δεν ξέρεις δε με χαλάει" έξοδος διακρίνονται εύκολα. Πρέπει να είσαι πολύ αθώος ή να στέλνει ο άλλος πολύ μπλεγμένα μηνύματα για να μην το ξεχωρίσεις.

Εγώ γενικά δεν απορρίπτω ανθρώπους και καταστάσεις- κακώς ίσως- γιατί δεν μου αρέσει να με απορρίψουν αντίστοιχα χωρίς να μου δώσουν μία ευκαιρία. Και είμαι άνθρωπος που δίνω ευκαιρίες σε νέες γνωριμίες και σε νέες περιπέτειες. Οκ μέχρι εδώ.

Και βγαίνεις. Και περνάς χαλαρά και οκ και μια χαρά και περνάει εύκολα η ώρα και κυλάει όμορφα η κουβέντα και γελάς και έχει η συνάντηση όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σου ταιριάζουν.
Και προχωράει στο μυαλό σου η συνάντηση στο επόμενο βήμα. Προσοχή. Όχι στον γάμο και τα τέσσερα παιδιά. Στο επόμενο βήμα. Άντε να ξαναβγούμε δηλαδή καθότι περάσαμε μια χαρά. Και για να είμαστε ακριβείς, πολλές είναι οι περιπτώσεις που ο άλλος προτείνει η έξοδος να επαναληφθεί. Και λες οκ, ναι , φυσικά, γιατί όχι και το κανονίζεις.
Και ξαναβγαίνεις. Και ξαναπερνάς καλά και όλα καλά και όλα ανθηρά.

Και εκεί που εσύ μένεις ικανοποιημένη από την κατάσταση, μάλλον ο άλλος δεν μένει. Αλλά δεν στο λέει. Και μένεις εσύ να περιμένεις να κανονίσετε την επόμενη φορά αλλά ξαφνικά ο άλλος είναι τρομερά απασχολημένος. Ουάου. Και σου λέει φυσικά πως με την πρώτη ευκαιρία θα κανονίσετε. Η πρώτη ευκαιρία είναι κάτι σαν τη δευτέρα παρουσία. Θα αργήσει να έρθει βέβαια. Τι να κάνεις...

Το πρόβλημα μου δεν είναι οι απορρίψεις. Οκ. Δε σου άρεσα, κάτι σε χάλασε, βαρέθηκες, δεκτά όλα αυτά. Δε λέω ότι δε με πειράζει που με βρίσκεις βαρετή αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι, τι να κάνω δηλαδή? Να πηδάω στα ραντεβού στεφάνια με φωτιές? Ούτε γίνεται να ταιριάζουν όλοι με όλους. Το πρόβλημα μου είναι ότι με κρατάς καβάτζα για τις δύσκολες ώρες ενώ δε γουστάρεις την ... παρέα μου ή την φάτσα μου, αλλά δε μου το λες. Με αφήνεις να ψάχνω τι έκανα λάθος, ή ακόμα χειρότερα, τι ψυχοφάρμακα παίρνεις.

Για να τελειώνουμε λοιπόν. Είναι απλά τα πράγματα. Λέγονται λέξεις. Και αν τις βάλεις μαζί φτιάχνεις προτάσεις. Και όλα αυτά τα κάνεις με το στόμα. Αν δε σου αρέσω πες το. Αν με βαρέθηκες πες το. Αν δε σου αρέσει το άρωμά μου πες το. Αν δε σου αρέσει ο τρόπος που μιλάω και ντύνομαι πες το. Να ξέρω κι εγώ.

Γιατί άμα δεν τα πεις θυμώνω. Και βρίζω. Και σκέφτομαι πόσο χαζή είμαι για άλλη μια φορά που ενώ δεν είναι η καλύτερη μου δίνω τις ευκαιρίες που λέγαμε και κοιτάω τα θετικά και δεν κρίνω μέχρι να περάσει ο χρόνος και να μπορώ να κρίνω. Αλλά είπαμε επίσης πως δεν λειτουργούν όλοι όπως εμείς...

Αλλιώς θα ταν κι ο κόσμος τόσο βαρετός γεμάτος Μαριλένες....
Αυτά ήθελα να σας πω. Και σύντομα θα σας πω και μία παράξενη ιστορία...
Σχετική...