Σα να μην πέρασε μια μέρα!

Το πόσο δυνατές είναι μερικές φιλίες φαίνεται με το πέρασμα των χρόνων! Εντάξει, όλοι νιώθουμε μόνοι μας κατά καιρούς και αυτό οφείλεται και στην ψυχολογική κατάσταση μας ή στα ζόρια που περνάμε! Αλλά οι φίλοι είναι πάντα δίπλα μας ακόμα και αν δεν τους βλέπουμε...
Παράδειγμα ατράνταχτο, η σχολική γυμνασιακή μου φίλη Χριστίνα, την οποία συνάντησα εχθές μετά από 10 χρόνια (ναι οκ, είμαι 25 χρονών), πέρασα τέλεια μαζί της, χάρηκα απεριόριστα που την είδα και εννοείται πως ήμαστε σα να μην πέρασε μία μέρα από το σχολείο. Η οικειότητα και η άνεση δεν έφυγαν με τα χρόνια, ούτε το ενδιαφέρον και η αγάπη. 
Δεν θα μπορούσα να αισθανθώ πιο περήφανη για αυτό το κορίτσι και πραγματικά χάρηκα για ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα και για τα άλλα τόσα που θα πετύχει. Είναι ένα μυστήριο συναίσθημα του να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να τον βλέπεις ισορροπημένο και πλήρη και να καμαρώνεις! Δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς! :) 
Εχθές χάρηκα πολύ... μπορεί λόγω καταστάσεων να είχε βγει ένας άνθρωπος από τη ζωή μας αλλά ήταν προσωρινό!!!!!!!