Τρόμος στο Περιστέρι

Ναι, ειλικρινά, ο κύριος πρέπει να τρόμαξε όταν με είδε να κατεβαίνω από το αμάξι. Μέχρι πρόσφατα νόμιζα πως οι εικόνες που προβάλλουν τα καρτούν είναι τελείως φανταστικές και ότι έρχονται σε αντίθεση με τους νόμους της φυσικής που μαθαίνουμε τόσα χρόνια. Κι όμως, εγώ κοκκίνισα και έβγαλα και ΡΟΖ καπνούς από τα αυτιά μου την ώρα της σημερινής αποβίβασης μου από το όχημά μου. 
Διότι σταματάω στο μετρό του Αγίου Αντωνίου για να ξεφορτώσουμε διάφορα. "Κάθομαι" πίσω από έναν αυτοκίνητο που έχει μέσα τον οδηγό του. Οκ μέχρι εδώ. Δεν του κολλάω. Κοιτάω πως αυτός από μπροστά βγαίνει. Οκ και μέχρι εδώ. Περιμένω στη θέση του οδηγού. Τέλεια! Και μου λέει να κάνω λίγο πίσω για να πάει κι αυτός λίγο πίσω προφανώς για να κουνηθεί ή τέλος πάντων να ξεπαρκάρει. Οκ! Κάνω πίσω. Δεν πήγα και στην άλλη διασταύρωση. Και ο κύριος θεώρησε λογικό να βάλει όπισθεν και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν κοιτάμε ούτε καθρέφτες ούτε τίποτα. Σιγά το πρόβλημα. Με φόρα κιόλας με κοπάνησε. 
Και εκεί ήταν το σημείο με τους ροζ καπνούς που κατέβηκα από το αμάξι. Έχω να σας πω μόνο πως δεν είπε κουβέντα. Φανταστείτε. Αν έλεγε θα κοπανούσα ακόμα το όχημα του. Χρησιμοποίησα διάφορες προτάσεις για να του "εξηγήσω"ευγενικά πως η μαμά του όταν ήταν μικρός έπρεπε να τον πετάξει από κάπου ψηλά γιατί είναι ηλίθιος. Φόρτωσα και με έπιασε πάλι το στομάχι μου από τα νεύρα. Ο κόσμος έχει πρόβλημα. Εγώ τι φταίω???