Ασκήσεις ηρεμίας

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε σε όλους τους ανθρώπους να μας επηρεάζουν και να μας στεναχωρούν. Πρέπει να γίνουμε σαν υπολογιστές σε κάποιες περιπτώσεις, να μην είναι όλοι μας οι φάκελοι προσπελάσιμοι από όλους τους χρήστες αλλά μόνο από τους διαχειριστές του συστήματος. Και ο διαχειριστής του εαυτού μας πρέπει να είμαστε μόνο εμείς. Οπότε τι κάνουμε???
Μα είναι απλό. Ασκήσεις ηρεμίας και εσωτερικό διάλογο... Ποιοι άνθρωποι είναι σημαντικοί και άξιοι να μας επηρεάζουν? Γιατί μας επηρεάζουν και τι σκοπό έχουν? Δυστυχώς επειδή η κοινωνία με όλα τα προβλήματα που τη βασανίζουν γίνεται όλο και σκληρότερη, για να επιβιώσουμε πρέπει να γίνουμε και εμείς πιο ανθεκτικοί. Πρέπει να μαντεύουμε και να προβλέπουμε τα καλά για μας αλλά και τα βλαβερά προκειμένου να τα απομονώσουμε και να τα αποφύγουμε... Όχι, δεν είναι η πρόταση μου να γίνουμε μισάνθρωποι ή να μην εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους. Είμαι απλά υπέρ της διαλογής, να μην δεχόμαστε τα πάντα από όλους για να μπορούμε να διατηρούμε την εσωτερική μας ισορροπία. 
Ένας γνωστός μου είπε πριν από λίγες μέρες πως κανένας άνθρωπος δεν είναι ισορροπημένος και πως δεν υπάρχει λόγος να προσπαθώ εγώ να βρω την ισορροπία μου. Μετά από ολιγοήμερη σκέψη και παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου κατέληξα στο συμπέρασμα πως πολλοί είναι και ισορροπημένοι και ευτυχισμένοι μέσα από τα προβλήματα τους. 
Αυτό είναι για μένα το "πρότυπο" ανθρώπου. Και αυτό δεν μπορεί κανείς να το πετύχει αφήνοντας όλες τις πόρτες τις καρδιάς του ανοιχτές για ενοχλητικούς γείτονες, δηλητηριώδη έντομα και κακοπληρωτές. 
Ανάσες, σκέψη και ζύγισμα. Κάποια πράγματα αξίζει να μας αγγίζουν. Κάποια άλλα πάλι όχι.
Και όπως λέει και ένα αγαπημένο μου κινέζικο ρητό (με δικά μου λόγια τέλος πάντων) "Δεν πρέπει να στεναχωριέσαι για κάτι που αλλάζει και για κάτι που δεν αλλάζει!!! " 


Χαμόγελο, ευγενικά μάτια και καλό μας κουράγιο γιατί τα πράγματα είναι πραγματικά ζόρικα...