Πρωινά

Καλή σας μέρα και σήμερα. Πάμε δυναμικά για να αλλάξουμε την ψυχολογία μας από χάλια σε απλώς άσχημη. Τρώμε την ταλαιπωρία, είμαστε άνεργοι και το μόνο που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να μην χάσουμε το χαμόγελό μας. Αλλά δυστυχώς είναι θερμό το χαμόγελο και εξαφανίζεται από τις χαραμάδες τις κρύες νύχτες του χειμώνα. :)

Τι λέω πάλι όμως ε? Λοιπόν, σήμερα είναι Παρασκευή. Τις Παρασκευές κάνω ιδιαίτερα. Και θα πάω στον ανιψιό μου να του μεταλαμπαδεύσω τη γνώση μου. Και μετά θα πάω και στους υπόλοιπους μαθητές μου για να τους μεταλαμπαδεύσω τη γνώση μου. Και μετά θα ψάξω κάποιον μήπως και μεταλαμπαδεύσει τη γνώση του σε εμένα γιατί όσο ο χρόνος κυλάει ανακαλύπτω πως οι γνώσεις μου μένουν πίσω και δε μπορώ να συμβαδίσω με τις εξελίξεις. Τζάμπα φάγαμε τα μάτια μας. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια πολυτεχνείο και πάλι τίποτα. Όσα και να κάνεις δεν είναι τίποτα αρκετό.

Λοιπόν, δε θα γκρινιάξω άλλο γιατί έχω καταντήσει το λιγότερο γραφική αλλά θα ευχηθώ για άλλη μια φορά να έχουμε μία υπέροχη μέρα όλοι μας, να περάσουμε καλά και να είμαστε δυνατοί και υγιείς γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτά που πραγματικά μετράνε. Άντε καλή μου δουλειά, καλή σας μέρα και επίσης καλό σαββατοκύριακο να έχουμε.

P.S. Την προηγούμενη Παρασκευή τέτοια ώρα ήμουν στο δρόμο για Μέτσοβο... Μου φαίνεται σαν να έχει περάσει ένας μήνας. Θέλω να ξαναφύγω...