Πρόθεση
Και μετά σου λένε η πρόθεση μετράει. Ε όχι κύριε μου δεν μετράει η πρόθεση. Ούτε η καλή καρδιά ούτε η προσπάθεια σε αυτήν την κοινωνία. Ναι το ξέρω είναι κρίμα και άδικο αλλά έτσι είναι τι να κάνουμε. Το έχω πει εκατό φορές. Όλοι μας κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Άμα με κάνεις να νιώθω σκουπίδι δεν έχει σημασία η πρόθεση σου αλλά ότι εν τέλει με κάνεις να νιώθω σκουπίδι. Και αν σου εξηγώ ότι με κάνεις σκουπίδι και μου λες ναι το ξέρω δεν το θέλω απλά μου βγαίνει ποιος είναι ο μαλάκας?
Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι να συμβιβαστώ με αυτό που είμαι, πως πάντα θα πληγώνομαι από τους ανθρώπους γύρω μου γιατί τους δείχνω υπερβολική προσοχή και εμπιστοσύνη και ΔΕΝ την αξίζουν. Το δεύτερο είναι πως πρέπει να μάθω και να ζοριστώ να με θωρακίσω γιατί δεν παλεύεται η κατάσταση κάθε φορά εγώ να είμαι στα πατώματα για κάποιον φίλο που δε φέρθηκε σωστά ή που τα δικά του προβλήματα ήταν σημαντικότερα για να φροντίσει να φερθεί καλά σε έναν άνθρωπο που πάντα τον στηρίζει, τον αγαπάει και είναι δίπλα του και δέχεται όλες τις μαλακίες του κόσμου. Με γκρίνια και με μούτρα, ναι ρε. Αλλά παρά την γκρίνια και τα μούτρα μου ή τις παραξενιές μου είμαι εκεί. Πάντα είμαι εκεί. Ακόμα και αν βαρυγκωμώ είμαι εκεί. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα. Και αυτό μετράει. Και δίνω πάντα το 100% του εαυτού μου όταν είμαι εκεί.
Κάτι δεν πάει καλά και δεν είναι ιδέα μου. Εγώ προσπαθώ να χαμογελάω και να μην είμαι ο άνθρωπος που όλοι αποφεύγουν για να μην τους μαυρίζει τις ψυχές αλλά δεν είμαι ούτε κλόουν ούτε καραγκιόζης- μόνο για χαμόγελα και θεάματα.
Δεν με νοιάζει τι πρόθεση έχεις. Δεν με αφορά η συγγνώμη σου. Δεν με αγγίζουν οι λόγοι που σε οδήγησαν να φερθείς για πολλοστή φορά σαν γουρούνι (το λιγότερο ). Με ενδιαφέρει ότι με στεναχώρησες. Και δεν μου αξίζει να με στεναχωρούν. Ούτε γουστάρω να μεμψιμοιρώ και να κλαίγομαι. Γουστάρω να είμαι χαρούμενη και γεμάτη και να μην παρακαλάω κανέναν για τίποτα.
Πραγματικά μα πραγματικά δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση. Έχουμε και μία αξιοπρέπεια. Τον εγωισμό μας να τον πατήσουμε όσο χρειάζεται- κανένα πρόβλημα. Τον εαυτό μας να τον ρίξουμε, μας αρέσει. Αλλά έχουμε και μία αξιοπρέπεια. Ένα όριο ανοχής. Που αν ξεπεραστεί την βούρτσισες (για να μην το πω αλλιώς).
Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι να συμβιβαστώ με αυτό που είμαι, πως πάντα θα πληγώνομαι από τους ανθρώπους γύρω μου γιατί τους δείχνω υπερβολική προσοχή και εμπιστοσύνη και ΔΕΝ την αξίζουν. Το δεύτερο είναι πως πρέπει να μάθω και να ζοριστώ να με θωρακίσω γιατί δεν παλεύεται η κατάσταση κάθε φορά εγώ να είμαι στα πατώματα για κάποιον φίλο που δε φέρθηκε σωστά ή που τα δικά του προβλήματα ήταν σημαντικότερα για να φροντίσει να φερθεί καλά σε έναν άνθρωπο που πάντα τον στηρίζει, τον αγαπάει και είναι δίπλα του και δέχεται όλες τις μαλακίες του κόσμου. Με γκρίνια και με μούτρα, ναι ρε. Αλλά παρά την γκρίνια και τα μούτρα μου ή τις παραξενιές μου είμαι εκεί. Πάντα είμαι εκεί. Ακόμα και αν βαρυγκωμώ είμαι εκεί. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα. Και αυτό μετράει. Και δίνω πάντα το 100% του εαυτού μου όταν είμαι εκεί.
Κάτι δεν πάει καλά και δεν είναι ιδέα μου. Εγώ προσπαθώ να χαμογελάω και να μην είμαι ο άνθρωπος που όλοι αποφεύγουν για να μην τους μαυρίζει τις ψυχές αλλά δεν είμαι ούτε κλόουν ούτε καραγκιόζης- μόνο για χαμόγελα και θεάματα.
Δεν με νοιάζει τι πρόθεση έχεις. Δεν με αφορά η συγγνώμη σου. Δεν με αγγίζουν οι λόγοι που σε οδήγησαν να φερθείς για πολλοστή φορά σαν γουρούνι (το λιγότερο ). Με ενδιαφέρει ότι με στεναχώρησες. Και δεν μου αξίζει να με στεναχωρούν. Ούτε γουστάρω να μεμψιμοιρώ και να κλαίγομαι. Γουστάρω να είμαι χαρούμενη και γεμάτη και να μην παρακαλάω κανέναν για τίποτα.
Πραγματικά μα πραγματικά δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση. Έχουμε και μία αξιοπρέπεια. Τον εγωισμό μας να τον πατήσουμε όσο χρειάζεται- κανένα πρόβλημα. Τον εαυτό μας να τον ρίξουμε, μας αρέσει. Αλλά έχουμε και μία αξιοπρέπεια. Ένα όριο ανοχής. Που αν ξεπεραστεί την βούρτσισες (για να μην το πω αλλιώς).
Άμα το πάμε με την ιδέα της πρόθεσης λοιπόν, εγώ έχω την καλύτερη! Αλλά θα τους πάρει όλους και θα τους σηκώσει! :)
ReplyDelete