Ψώνισα

Ναι ναι! Εγώ! Εγώ που δεν έχω μαντήλι να κλάψω! Εγώ που χρωστάω το εξάμηνο μου στο ΤΣΜΕΔΕ. Εγώ. Γιατί με έχει πιάσει κατάθλιψη. Και επειδή σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαι, είπα κι εγώ να ντύσω το κορμάκι μου γιατί μπορεί να έχω πολύ λίπος αλλά δεν μπορώ να κυκλοφορώ γυμνή. (αυτό το επιχείρημα λειτουργεί και ως εξής: έχω πολύ λίπος γι αυτό δεν μπορώ να κυκλοφορώ γυμνή)

Η διάθεση μου βελτιώθηκε προσωρινά. Και μπορώ να πω πως ξαναβρήκα για απόψε όρεξη για ζωή. Ίσως φταίνε και τα νοστιμότατα σουβλάκια που χτύπησα, δεν το έχω αποσαφηνίσει ακόμα, όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή τελικά. Κάνει κρύο στο σπίτι σας το είπα? Κρυώνω λίγο. Πιο πολύ το δεξί μου χέρι που κρατάει περισσότερη ώρα το ποντίκι. Το αριστερό κι αυτό σε χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά όχι όσο το δεξί.

Και τι άλλο ήθελα να πω? Α ναι! Από αύριο ξεκινάμε γυμναστήριο αλλά και προπόνηση στο υπεραγαπημένο μου άθλημα, το Taekwondo. Για όσους δεν ξέρουν διατηρώ και μαύρη ζώνη και ένα dan αλλά έχω και τιράντες εξαιρετικές σε πολλά χρώματα. Καλέ τι διαολεμένο κέφι είναι και αυτό απόψε! Φτου να μην με ματιάσω! Ελπίζω να μην με πιάσει ο νεφρός μου πάλι και να κοιμηθώ απόψε!!!!

Πάντα τέτοια! Και μην ξεχνάτε! Με αγαπάτε! Εγώ δε σας αγαπώ! Σας λατρεύω...
Φιλάκια στα γλυκά σας τα μουτράκια!!!!