Το τελευταίο βράδυ μου
Το πιο επίπονο είναι πως δυστυχώς δεν είναι το τελευταίο βράδυ μου αυτό το αποψινό. Αλλά δεν ξέρω πως θα ξημερώσει. Δεν μπορώ να περιμένω να ξημερώσει. Πονάω. Πολύ. Έχω υποφέρει πολλούς πόνους τον τελευταίο καιρό. Δεν προσέχω βέβαια είναι η αλήθεια. Με έχω παρατήσει αρκετά. Δεν με αγαπάω καθόλου και αυτό είναι το μεγαλύτερο των προβλημάτων μου.
Νομίζω πως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο... Όπως πολλοί γνωρίζετε, σπούδασα στην Ξάνθη. Μακριά από τους γονείς μου και τα αδερφάκια μου. Κοντά σε εκλεκτούς φίλους. Κι όμως, ένιωθα μεγαλύτερη άνεση να αρρωστήσω στην Ξάνθη. Εννοώ πως θα έβρισκα πιο εύκολα άνθρωπο να ξυπνήσω στις 4.00 το πρωί- καλή ώρα- και να με πάει στο γιατρό. Τώρα μένω με τους γονείς μου. Κι όμως αισθάνομαι πιο μόνη και φοβάμαι να τους ξυπνήσω... Γιατί θα αγχωθούν και θα στεναχωρηθούν και θα ανησυχήσουν. Δεν ξέρω πως εξηγείται αυτό. Πάντως προς στιγμήν θα ήθελα να είμαι στην Ξάνθη. Που έχει ένα νοσοκομείο και όχι χίλια, που είναι μικρή πόλη και δεν είναι ολόκληρο ταξίδι το να πας στο γιατρό και που είχα τους φίλους μου που τους έτρεχα αρκετά συχνά μπορώ να πω για να με προσέχουν γιατί είμαι και φιλάσθενη πανάθεμά με!
Και τώρα απλά περιμένω να ξημερώσει. Και ελπίζω η αδερφούλα μου η γιατρός να έχει μία εξαιρετική ιδέα και να μην καεί ο νεφρός μου γιατί έτσι αισθάνομαι. Πονάω.
Για εσάς που διαβάζετε έχω να πω πως αν πεθάνω, θέλω το candy speaking να γίνει η αρχική σας σελίδα, έτσι για να με τιμήσετε. Χοχο! Άμα δεν πούμε και καμία βλακεία πως θα περάσει το ατελείωτο αυτό βράδυ. Είναι μόνο 4.00... Αυτό το πράγμα με την ώρα είναι πολύ ύπουλο. Όταν θέλεις να περάσει δεν περνάει και όταν θέλεις να παγώσει ο χρόνος όλα τρέχουν γύρω σου με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και εσύ κουνιέσαι τόσο αργά που νομίζει πως είσαι ακλόνητος. Ερώτηση- απορία προς όσους θα την κατανοήσουν γιατί είναι λίγο περίεργη από μόνη της λόγω ώρας και λόγω κατάστασης:
Τι είναι χειρότερο? Να είσαι ακίνητος ή να επιβραδύνεις σε έναν κόσμο που τρέχει???
Ελπίζω αυτή να μην είναι από τις τελευταίες μου αναρτήσεις και να επιβιώσω για να δω και τα χειρότερα γιατί από το κακό στο χειρότερο πάμε γενικότερα. Καληνύχτα? Μακάρι...
Υ.Γ. Πονάω!!!
Νομίζω πως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο... Όπως πολλοί γνωρίζετε, σπούδασα στην Ξάνθη. Μακριά από τους γονείς μου και τα αδερφάκια μου. Κοντά σε εκλεκτούς φίλους. Κι όμως, ένιωθα μεγαλύτερη άνεση να αρρωστήσω στην Ξάνθη. Εννοώ πως θα έβρισκα πιο εύκολα άνθρωπο να ξυπνήσω στις 4.00 το πρωί- καλή ώρα- και να με πάει στο γιατρό. Τώρα μένω με τους γονείς μου. Κι όμως αισθάνομαι πιο μόνη και φοβάμαι να τους ξυπνήσω... Γιατί θα αγχωθούν και θα στεναχωρηθούν και θα ανησυχήσουν. Δεν ξέρω πως εξηγείται αυτό. Πάντως προς στιγμήν θα ήθελα να είμαι στην Ξάνθη. Που έχει ένα νοσοκομείο και όχι χίλια, που είναι μικρή πόλη και δεν είναι ολόκληρο ταξίδι το να πας στο γιατρό και που είχα τους φίλους μου που τους έτρεχα αρκετά συχνά μπορώ να πω για να με προσέχουν γιατί είμαι και φιλάσθενη πανάθεμά με!
Και τώρα απλά περιμένω να ξημερώσει. Και ελπίζω η αδερφούλα μου η γιατρός να έχει μία εξαιρετική ιδέα και να μην καεί ο νεφρός μου γιατί έτσι αισθάνομαι. Πονάω.
Για εσάς που διαβάζετε έχω να πω πως αν πεθάνω, θέλω το candy speaking να γίνει η αρχική σας σελίδα, έτσι για να με τιμήσετε. Χοχο! Άμα δεν πούμε και καμία βλακεία πως θα περάσει το ατελείωτο αυτό βράδυ. Είναι μόνο 4.00... Αυτό το πράγμα με την ώρα είναι πολύ ύπουλο. Όταν θέλεις να περάσει δεν περνάει και όταν θέλεις να παγώσει ο χρόνος όλα τρέχουν γύρω σου με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και εσύ κουνιέσαι τόσο αργά που νομίζει πως είσαι ακλόνητος. Ερώτηση- απορία προς όσους θα την κατανοήσουν γιατί είναι λίγο περίεργη από μόνη της λόγω ώρας και λόγω κατάστασης:
Τι είναι χειρότερο? Να είσαι ακίνητος ή να επιβραδύνεις σε έναν κόσμο που τρέχει???
Ελπίζω αυτή να μην είναι από τις τελευταίες μου αναρτήσεις και να επιβιώσω για να δω και τα χειρότερα γιατί από το κακό στο χειρότερο πάμε γενικότερα. Καληνύχτα? Μακάρι...
Υ.Γ. Πονάω!!!
Comments
Post a Comment